Slecht nieuws!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Slecht nieuws van mij en voor mij.
Gisteren avond wilde ik gaan douchen en ik ben door mijn knie gezakt.
Ik was juist op de voorlaatste trede toen het gebeurde.
Dus dat was wel wat geluk anders zou ik misschien nog van de trap gedonderd zijn.
Nu ik vijf uur later ben,ben ik van de pijn uit het bed gegaan.
Ik hoop dat ik mis ben ,maar zoals jullie weten heb ik al ongeveer elf operaties aan deze knie ondergaan.
En door deze vroegere ervaring hier mee,voel ik dat het niet goed is.
Het zou kunnen dat de kruisband ,die ze jaren geleden hebben geplaatst,zijn geest heeft gegeven.
Ook zou het de rest van mijn meniscus kunnen zijn die het opgegeven heeft.
Ik heb nu al jaren redelijk van de laatste operatie kunnen profiteren,maar daar lijkt nu een einde aan te zijn gekomen.
En dan nog zo ver van huis.
Noi ligt op dit moment nog te slapen,maar ik denk dat ze straks wakker is, het moeilijk zal zijn om niet naar de dokter gebracht te worden.
Ik weet dat ze niets kunnen doen dan alleen een paar dagen wachten hopend op een verbetering,in de hoop dat het maar een kleinigheid is,of anders word het een operatie.
Alles komt wel slecht uit nu ik hier de laatste dagen ben aan het aftellen.
En ook voor mijn werk natuurlijk.
Stel dat het een operatie word dan sta ik er niet goed op.
Den baas zal zuur lachen,en ik nog zuurder.
Dat zouden weer een paar maanden revalidatie zijn.
Ook weer niet gemakkelijk zonder auto ver weg van Gooreind daar in Ekeren.
En dan juist voor mijn verlof nog die galstenen er uit laten halen.
Het is precies of ik geen goed verlof mag hebben,want de eerste weken hier was ik eigenlijk nog niet in orde.
Ik ga nu even terug naar bed hopelijk dat het morgen vroeg maar een droom was.
Bhoeda feest.
Elke Thaise man moet tijdens zijn leven minstens één keer een monnik worden.
Er staat geen leeftijd op voor het worden van monnik in Thailand.
Monniken die intreden mogen maar 8 bezittingen hebben: 3 kledingstukken , naald en draad, een scheermes, een waterzeef en een kledingriem.
Met monnik wordt iemand bedoeld die vanuit religieuze overtuiging zijn leven,of een gedeelte van zijn leven in en klooster gaat en leeft volgens zeer strikte regels.
Er staat geen vaste termijn op maar het moeten minstens drie dagen zijn.
Het monnik worden moet ook gebeuren voor ze getrouwd zijn.
Thaise monniken hebben een speciaal dagprogramma die helemaal gewijd is aan oefening van hun religie.
Eten mogen de monniken alleen tussen zonsopgang en 11 uur 's ochtends, echter drinken mogen ze de hele dag door.
Het is een grote eer voor de familie als iemand monnik word.
Het gaat gepaart met vele speciale riten waar wij niets van begrijpen.
Wij zien dit als bijgeloof maar hier word alles heel serieus genomen.
Vrouwen mogen een monnik niet aanraken of met hem in dezelfde kamer alleen zijn..
Als een vrouw iets aan een monnik wil geven, moet zij dat naar hem toeschuiven, soms op de doek die de monnik hiervoor bij zich draagt.
Reden, monniken mogen geen lusten hebben en een vrouw aanraken kan lust opwekken.
De monnikken krijgen onderwijs in Pali, de taal van Bhoedha-geschriften.
Ik heb de eer gehad om zo een feest mee te maken vroeger als onze zoon monnik werd.
Het is een hele ervaring die moeilijk te beschrijven is.
Het is allemaal heel ingewikkeld en er is dus altijd een leermeester aanwezig die U zegt wat je moet doen of zeggen.
Ik heb vele van deze feesten mee gemaakt en ik heb dit nu speciaal voor jullie nog eens gedaan,want ik ben geen feestvarken dat weten jullie ondertussen al.
Dagen opvoorhand word er al van alles klaag gemaakt en voorbereid.
Iedereen van de familie helpt mee,want later zal hun beurt ook wel komen, als die nog niet geweest is.
Op de bewuste dag komen vrienden en familie bijeen en er word gestart met eten.
Gevolgd door drinken.
Tijdens dit feestmaal word de monnik,in dit geval waren het er twee,klaar gemaakt voor de plechtigheden.
Ik ga hier niet uitleggen wat er allemaal moest gedaan worden, en waarom.
Zelf snap ik er niet veel van en ik wil geen verkeerde uitleg geven.
Het belangrijkste van deze eerste dag,voor de monnik in wording,is de ceremonie voor het kaal knippen en scheren van al het hoofd haar de wenkbrauwen inbegrepen.
Iedere aanwezige moet drie stukjes haar van het hoofd knippen.
Als hier mee begonnen word kan men zien hoe emotioneel en hoe belangrijk dit is voor de naaste familie.
Hier en daar vloeien de traantjes.
Het haar word verzameld ineen kom die door de moeder word vast gehouden en later word hiermee nog iets plechtig gedaan maar waarom weet ik niet.
Als iedereen zijn drie plukjes haar heeft afgeknipt komt de dorpskapper met en scheermes en alles word mooi geschoren.
Als dit gebeurt is begint het huisorkest weer te spelen en de drank doet de mensen bewegen op de dansvloer.
Dit duurt ongeveer een uurtje, en dan worden de monniken samen met hun ouders en grootouders in een open wagen gezet, en het volk begint een wandeling naar de tempel.
Vooraan rijd de bevoorradingswagen.
Deze is voorzien van voldoende of te veel whisky en bier.
De wandeling gaat heel langzaam vooruit,en soms achteruit.
Ze gaat door het dorp begeleid door het zelfde huisorkest.
Onderweg word er steeds gedanst en gedronken.
Op een gegeven moment kwam mijn vrachtwagen zelfs vast te zitten in de stoet.
De chauffeur vond dat niet erg want hij kreeg ook wat te drinken.
Maar ik vond dat wel erg want hier word men betaald per rit en niet per uur.
Er passeerde ook een wagen met varkens die aan hun laatste rit bezig waren.
Misschien liggen die vanavond wel op ons bord.
In de tempel aangekomen worden er nog drie toertjes rond de heilige boom gedaan.
Dit is een grote boom waarin men soms wat as legt van gecremeerde personen.
In de nissen van de boom en onderaan de stam staan verschillende beeldjes die thuis zijn stuk gevallen of waar iets mee gebeurd is.
Als deze beeldjes ooit zijn gewijd door een monnik ,mag het beeldje niet weg geworpen worden.
Daarom komt men het hier zetten om de natuur zijn werk te laten doen.
Na de drie toertjes krijgen de monniken hun eerste lessen en gaan wij naar huis.
Wij hebben nog vier uur de tijd om wat te ontnuchteren want dan begint het avond feest al.
Op het avondfeest werd veel volk verwacht.
Er stonden 9 rijen tafels van 15 tafels lang en aan elke tafel konden 8 personen zitten.
Dus als je wil weten hoeveel volk er verwacht werd zullen jullie je rekenmachine moeten pakken.
Er stond een groot podium,en het feest werd ingezet met een groep die allen nieuwe Thaise muziek bracht.
Er werd niet gedanst.
Intussen werd iedereen voorzien van eten en drank.
Toen de groep pauze nam kwamen de danseressen hun talenten tonen.
Mooi aangekleed met pluimen op het hoofd en dansend op traditionele Thaise muziek.
Dit werd erg gewaardeerd door de aanwezigen.
Daarna mocht het groepje weer zijn kunsten tonen en ook nu werd er niet gedanst.
Sommige begonnen al te roepen om iets anders, en anderen gingen al naar huis.
Ook aan onze tafel waren er al die weg wilden.
Toen ons huismerk van bier op was kregen we een ander merk gepresenteerd.
Dit werd door de Thais aanvaard maar wij zagen dat niet zitten en wilde naar huis.
Toen het groepje eindelijk gedaan had,wat niet te vroeg was,was het weer de beurt aan de mooie meisjes.
Intussen waren de plannen om te vertrekken opgegeven ,daar waren de danseressen de oorzaak van.
Van zo gauw deze begonnen stormde de dansvloer vol en werd er plezier gemaakt.
Intussen waren er aan onze tafel nog die zich aan de whisky gezet hadden wegens gebrek aan goed bier.
Ik bleef natuurlijk Fanta drinken.
Hoe later het werd hoe hitsiger er op het podium werd gedanst.
Gelukkig want velen waren zich aan het vervelen.
Rond middernacht zijn wij vertrokken wegens,buik heel vol.
En een beetje rust was welkom want straks moeten we er weer vroeg bij zijn om de jonge monniken naar de tempel te brengen voor hun definitieve inwijding.
Om vijf uur ik weeral eerst uit bed om zeker niet te laat te zijn.
Om zeven uur beslist Noi niet te gaan vanwege geen goesting.(kater)
Een hlf uur later hebben ze haar kunnen om praten,maar nu moet ze zich nog klaar maken.
Het gevolg was dat iedereen al vertrokken was zonder ons.
We hebben ze nog kunnen inhalen voor ze aan de tempel waren.
Een we hebben direct getankt aan de voorraad wagen.
Weer Fanta natuurlijk zie maar naar de foto.
nu konden we onze weg gerust verder zetten.
In de tempel aangekomen,werd het orkest uitgeladen en de processie kon beginnen.
Er moeten drie rondjes rond de tempel gelopen worden.
Dit mag niet te snel gaan want na drie rondjes is het gedaan met dansen.
De drie rondjes hebben meer dan een uur geduurd.
Eindelijk konden onze twee kandidaat monniken worden binnen gedragen in de tempel.
Dit gebeurd door hun vrienden.
Hier binnen gebeurd een hele ceremonie die bijna twee uur duurt.
Eerst krijgen de jonge monniken hun monnik kleren van hun ouders en mogen ze voor het eerst deze aandoen.
Terwijl ze hier van alles doen waar ik niets van begrijp,zijn wij maar weer gaan eten.
Dat is ook allemaal met de stoet meegekomen.
Als wij ons goed rond hadden gegeten,kwamen nu de officiële monniken naar buiten.
Hun zakken werden al direct met geld geladen,en ze zijn nog maar een minuut monnik.
Terwijl de twee samen met hun ouders op de papieren wachten vertrekken wij met de discobus terug naar huis.
Maar het duurde wel wat lang eer iedereen was ingestapt met die nieuwe chauffeur(ikke)zag het er niet zo veilig uit.
we zijn allemaal goed aangekomen en nu konden we pas zien wat een vuilnis er weer overal verspreid lag.
Noi haar broer zal weer een centje kunnen bij verdienen maar dat zal vandaag niet zijn.
Bijna iedereen is perretotal,alleen ik niet natuurlijk!
Recycleren in Thailand.
De broer van mijn vrouw doet hier aan recyclageals bijverdienste.
Ik ben een dag met hem mee geweest en het was precies een gewone werkdag voor mij zoals in Belgie op mijn werk.
Deze keer heeft hij zich beperkt tot het ophalen van karton en lege bierflessen.
Normaal neemt hij alles mee.
Nu hier de feesten nog niet gedaan zijn zal hij binnenkort weer een grote lading leeggoed hebben.
Hier is er geen statiegeld op het leeggoed zodat iedereen alles maar weggooit.
Lot,want zo heet hij,verdiend hier een goed centje door bij.
Hij had zijn auto volgeladen en we gingen op weg.
Ik heb bijna alles meegemaakt als een werkdag voor mij op den Indaver.
Onderweg hebben zelfswe ladingverlies gehad toen een van de touwen het niet meer kon houden.
Gelukkig heb ik, zoals altijd ,direct alles snel opgeruimd.
Aangekomen op de plaats van bestemming werd alles mooi met de hand manueel gewogen.
Elk grammetje werd door de vrouwelijke portier netjes genoteerd.
Het karton werd later in balen geperst om het verder te kunnen vervoeren naar andere verwerkingsbedrijven.
Ook blikjes, petflessen,matrassen,kleren,oude banden enz.kregen deze behandeling.
Er lagen ook boxen met glas,oudijzer,motoren,plastiek,lege gasflessen en klein gevaarlijk afval.
Alles werd met de plaatselijke bulldozer bijeen gereden en in de persen gekapt om er balen van te maken.
Daarna werd er op het bureau alles uitgerekend en netjes cash uit betaald.
De opbrengst was 1381 Bhat,wat hier een weekloon is.
Hier moest hij natuurlijk zijn kosten nog aftrekken.
En hij had dubbele pech omdat hij mij had meegenomen.
Juist zoals op mijn werk reden we natuurlijk plat.
Dus moest hij hier ook weer geld aanuitgeven om zijn band te laten plakken.
Zoals ik al geschreven heb ,het was bijna een gewone werkdag voor mij.
Een van de dagen zal ik het rest afval gaan verbranden en verwerken,want dat moet hier ook gebeuren.
Maar eerst moet ik weer een paar keer feesten op een dag.
En dan moet ik natuurlijk nog eens terug naar de berg des doods,omdat jullie allemaal ongelovige Thomassen zijn.
Ik blijf erbij het was allemaal echt waar op die berg.
Dat de getuigen maar spreken.
De berg des doods!
Gisteren gingen we volgens onze vrouwen naar de markt in Nong pai.
We reden met de auto van de Jan dus naar de markt.
Onderweg vroegen ze "ge hebt uwe camera toch bij?"dit was de eerste keer dat ik deze eens niet bij had.
Want we gingen gewoon naar de markt, en daar ben ik al vele keren geweest, zodat ik wist dat al dat gesleur met een camera nu eens niet nodig zou zijn.
Ja maar ,zeiden ze ,misschien gaan we nog ergens naar kijken.
Pech dus want het ding lag thuis.
Maar ik dacht als een Thai zegt"misschien" dan veranderd dat nog wel in "we zijn nu te moe na al dat gesleur op de markt en we gaan naar huis".
Niet dus,we rededen nog ergens heen ,zo bleek.
Onderweg kwamen we borden tegen die ons naar de "romantic road"zouden leiden.
Niemand van ons had daar vroeger van gehoord.
Daar aangekomen had ik al direct spijt dat ik geen foto's kon nemen.
Wij liepen hier dus helemaal alleen rond, er waren geen andere bezoekers die in de weg liepen voor een mooi fotoke.
Mooie rotsen en mooie uitzichten.
De rotsen waren speciaal en ZEER gevaarlijk.
Ze waren stijl en bezaaid met ongelooflijke scherpe speerpunten.
Dit is echt moeilijk te beschrijven dit moet ge zien om het te begrijpen.
Er waren twee routes.
De eerste ging met een soort stelling over de rotsen naar boven.
Schoon maar wel warm in deze zon.
Hier en daar ook heel diepe kloven en grotten waar we niet in konden zolang we op de stelling bleven.
Het was niet aan te raden deze ook te verlaten wegens al die scherpe punten onder onze voeten.
Boven hadden we een prachtig uitzicht op de verre omgeving.
We begonnen onze trip terug naar beneden.
Redelijk gevaarlijk het was moeilijker dan naar boven gaan.
Beneden aan gekomen begonnen wij aan de tweede route.
De Thaise dames zagen dit toen al niet meer zitten maar ze deden ons een plezier en gingen toch mee.
Weer een prachtige wandeling door een bos waar het heerlijk stil was als iedereen zijn mond dicht hield.
Na enkele hondeden meters kwamen we aan een grot waar we in mochten.
Alleen de twee blanken onder ons hadden een probleempje,we waren een beetje te breed zodat we de grot alleen maar aan de buitenkant konden bekijken.
Aan de grot hing een bord dat we nog 300 meter moesten wandelen eer de route op zijn einde was.
Dus al onze krachten bijeen voor de volgende honderden meters.
Op een gegeven moment kwamen we aan de rotsen met hun scherpe punten.
De weg zou verder moeten OVER deze met speren bezaaid rotstapijd.
Het leek de hel wel die in de rotsen was uitgekapt.
Even hebben we over legt over hoe ver het nog zou kunnen zijn.
Wij dachten honderd meter.
Ik nam alle moed in handen en vertrok over deze dodelijke weg naar boven.
Ik werd gevolgd door onze chauffeur en een buur jongentje,de rest bleef even wachten van de schrik.
De twee gingen me al snel voorbij want hier zijn ze wel wat gewoon.
Wat jullie wel moeten weten is dat iedereen gewoon slippers aan had want we waren niet berekend op deze uitstap.
Het was echt voetje voor voetje vooruit en soms wel centimeter per centimeter.
Na enkele minuten kon ik me recht zetten en me vast houden aan een zeldzame boom die hier stond.
Ik keek rond en kreeg de schrik van mijn leven te pakken.
We zaten al redelijk hoog en omgeven door speren messen dolken spiezen en nagels die stonden te wachten op een misstap van iemand.
Ik dacht als ik hier een millimeter verkeerd zet lig ik hier goed te bloeden en niemand die mij hier kon helepen alleen een helikopter.
De twee die wat verder waren riepen dat ik tot daar moest komen ze stonden helemaal boven.
Ik dacht, de terug weg is veel langer dan dat stukje naar boven, en ik dacht ook als we boven zijn zit die 300meter er op.
NIET dus.
Ze hadden me geroepen omdat er een diepe kloof was waar je kon in afdalen met een touw.
Ikke ni dus,ik dacht dat ik langs dat touw nooit meer naar boven kon geraken.
De twee gingen er wel in en ik ging HEEL voorzichtig verder.
Zij die beneden stonden te wachten waren maar aan het roepen dat ik terug moest komen ,want die hadden natuurlijk ook wel in de gaten hoe gevaarlijk het was.
Ik besloot verder te gaan met nog altijd in gedachten dat ik er bijna was.
De laatste stappen naar de top en het zou erop zitten dacht ik.
Maar ni dus!!!
Nu ging de weg stijl naar beneden en zag er nog gevaarlijker uit.
Ik dacht,seffens kunnen ze me hier komen halen met de helikopter!
De andere twee waren intussen terug uit de kloof.
Ze riepen dat ik terug moest komen want durfden ook niet verder.
Nu zakte de moed mij helemaal in mijn sleffers.
Ik was tot daar geraakt zonder een stukje vel te verliezen, maar nu moest ik terug naar beneden.
Dus ik terug naar beneden.
Het zweet drupte van mijn gezicht ,van vermoeidheid en de warmte ,en ook van de schrik.
Ik werd van beneden wel goed gevolgd en aangemoedigd.
Ze hadden natuurlijk ook schrik want wat moesten ze doen als ik een klein misstapje moest doen.
Na enkele minuten of uren was ik beneden.
Iedereen blij en ik kreeg bijna applaus voor mijn getoonde moed.
Ik, ten einde krachten , was ook blij dat ik de "berg des doods" overleefd had ,zonder maar ook een schrammetje,en dat op mijn sleffers.
Onderweg naar de auto waren we plannen aan het maken om terug te komen foto's te maken.
Maar of ik nog eens die scherpe rotsen ga uitdagen ,daar ga ik eerst nog eens GOED over nadenken.
Deze trip was voorlopig de beste die ik deze vakantie heb gedaan.
Nu zal ik een van de dagen wel naar de tempel moeten gaan om Bhoeda te bedanken omdat hij mij zo goed geholpen heeft op den berg.
De foto's komen misschien later als we nog terug zouden gaan MET camera!
IK heb jullie reacties gelezen.
Waarom geloven jullie mij niet.
Heb ik ooit gelogen?
Jullie verplichten mij om terug te gaan.
Maar ik ga echt geen twee keer de duivel in de ogen kijken.
Ik zal het doen maar ge zult een paar dagen moeten wachten.
Er zijn hier weer een berg feestjes geplant.
En ik maak jullie echt niets wijs er waren verschillende getuigen bij.
Hallo met de politie van wuustwezel!
Gisteren met mijn stam cafe gebeld.
Ze wilden niet geloven dat ik het was.
De eerste keer werd de telefoon gewoon op gelegd.
Dit gebeurde nadat ik mijn nieuwjaars wensen had gedaan en ik vroeg om mijne nieuwjaar laterte komen halen.
De tweede keer ook.
Ik had zelf een liedje gezongen.
De derde keer had ik zogezegd de politie van Wuustwezel aan de lijn.
Het lawaai op de achtergrond bleken allemaal agenten met zondagsdienst te zijn.
Ik speelde het allemaal mee.
De vierde keer kreeg ik inspecteur Pierre aan de lijn en hoorde ik hun politie honden blaffen volgens de piet waren het mechelseherders.
Ik denk dat hij nog een kater had.
toen ik het telefoonnummer herhaalde en vroeg dat dit hun nummer was zei hij nee.
Volgens hem had ik de laatste nummers omgedraaid en was ik nu verbonden met de politie van Wuustwezel.
Maar als men deze nummers echt omdraaid komt men bij de pastoor uit.
Voor diegene die dit niet geloven probeer het maar eens.
Toen ik zei dat ik echt de jp was geloofde hij mij niet want ik zou in Thailand zitten.
En weer werd er ingehaakt.
De vijfde keer moest ik de cafe baas zelfs overtuigen wie ik was.
Er werden enkele vragen gesteld die ik alleen kon weten.
Pas toen geloofde ze mij.
Ik kreeg daarna de voorzitter nog aan de lijn, maar die kreeg het toch wel klaar zeker om op een verkeerd knopje te drukken.
Dus ik moest nog eens een zesde keer terug bellen.
Wel mannen en vrouwen als ik nog eens bel is het echt wel de JP SCHELLEKENS.
Tot later nog eens!
Bijna gedaan met feesten.
Na vele dagen feesten is er toch nog hoop dat deze feesten stoppen.
Hier in Thailand worden de eindejaar feesten gekoppeld aan bruiloften en Bhoeda feesten.
Dit komt omdat de mensen uit alle streken van het land naar huis komen.
Het is hier letterlijk en figuurlijk van het ene feest naar het andere lopen.
Om een voorbeeld te geven in een straal van enkele honderden meters zijn er hier 4 Bhoeda feesten op een dag.
Zo een feest duurt hier meerdere dagen.
En het is van HEEL vroeg in de morgen tot HEEL laat in de avond.
Er lopen hier mensen rond die niet nuchter geraken doordat ze voortdurend worden binnen geroepen om iets mee te drinken.
De magen van vele mensen hier staat voordurend gespannen van de overvloed van eten en drinken.
Ik heb hier ook verschillende mensen horen zeggen dat ze vandaag niet meer zullen drinken.
En een uur later hangen ze boven de pot met de uitspraak 'nu is het genoeg' maar enkele uren later is dat weeral vergeten.
Zo denk ik dat het hier nog een paar dagen gaat duren maar de meeste feestjes zijn nu wel achter de rug.
Iedereen is aan het inpakken om terug naar hun werk te gaan overal ten lande.
Wat ik ook prettig vind is dat het lawaai hier nu wat minder word.
Met wat hier de laatste dagen aan boxen stond kan je een toren bouwen zo hoog als de kathedraal van Antwerpen en ik overdrijf echt niet.
Ik kan jullie garanderen dat de( muziek)die daar uit komt niet te genieten is.
Daar komt nog bij dat ze tegen elkaar op zitten te spelen het is niet uit te houden.
Wij hebben er toch een oplossing op gevonden en dat is mee drinken en zoveel dat men er ko van gaat.
Er is echter een probleem en dat is dat ik eigenlijk niet weet waar die koppijn vandaan kwam,van het lawaai lijkt mij het normaalste.
En mijn hart kloppingen zal zijn door te weinig slaap zeker!
Zo ik stop nu want we moeten naar een feest!
En ik kan ook geen verslag uitbrengen van elk feestje ze zijn toch alle bijna hetzelfde.
Nieuwjaarsdiner 2.
Omdat ik de laatste dagen van mijn verlof ben ingegaan heb ik besloten het wat zuiniger aan te doen met mijn vakantie budget.
En omdat ik met kerst geen uitgebreid maal heb gekregen ga ik er nu zelf voor zorgen dat ik met nieuwjaar eens goed ga eten.
Ik zal zelf de velden hier intrekken om dieren te vangen die ik zal koken,bakken of BBQen.
Ook zal ik de plaatselijke markt opzoeken om mijn menu niet te eentonig te maken.
Ik ben er zeker van dat mij dat gaat lukken.
Verder verslag morgen en hopelijk heb ik een grote buit voor onze grote honger.
Hierbij zijn jullie allen uitgenodigd om met mij mijn nieuwjaars diner te komen verorberen.
Zo hier ben ik dan terug van mijn jacht op voedsel.
Het is me redelijk goed geluk al zeg ik het zelf.
Ik ben dus met de schoonbroer van Noi enkele vallen en klemmen gaan uitzetten in een geoogst rijstveld.
De vallen heeft hij zelf gemaakt en de klemmen had hij nog liggen van zijn eerdere strooptochten.
We hebben vijf ratten gevangen en ze letterlijk en figuurlijk gestroopt.
Natuurlijk heb ik mijn handen daar niet aan vuil gemaakt en het jobke overgelaten aan mijn mede stroper.
Hij was hier bijzonder handig in moet ik zeggen,op enkele minuten tijd waren de beestjes klaar voor op de Bbq.
Het eerste beestje dat klaar was is gereserveerd voor mij.
En wat dachten jullie nu,daar eet hij niet van,WEL dus.
Niet slecht anders maar ge moet iets over hebben om eens iets nieuws te proeven.
Na dat ik de billetjes had verorberd werd de rest van de beestjes tot kipkap gekapt.
Dit was volgens hen lekkerder omdat ze dan hun pikante pepers er goed konden onder mengen.
Op de markt heb ik ook veel lekkers gevonden.
Zoals inktvis op satéstokjes,wat een van mijn favoriet snackje is.
De prijs is schappelijk in tegen stelling in België.
Ook nog wat in de zon gedroogde vis mee genomen die we op de BBQ even opwarmen om wat meer in sfeer te komen.
Bij het volgende kraampje heb ik een soepje van gefermenteerde vis gekocht.
Dat noemen ze hier, Pa La ,voor degene die dit niet kennen willen dit ook niet kennen, en geloof mij maar!!!!!!
Ook veel pepers gekocht want hier word niets klaar gemaakt zonder deze pikante dingen.
Dan enkele halve kippen mee gepitst die al geBBQ waren.
Dat scheelt weer wat tijd voor die gene die niet kunnen wachten tot alles klaar is.
Natuurlijk ook wat kippen hartjes,kippen magen,kippen vleugels,kippen poepjes op stokjes en zeker nog wat kippen bloed mee genomen.
Het volgende in de aanbieding waren de ribbekes .
Voor de rokers hier heb ik wat tabak gekocht.
Mijn vrouw moest dikke takken kopen waar ik niet direct het nut van in zag,maar thuis werden ze fijn gekapt om mee tussen de rat te draaien om nog wat meer pikante smaak te geven.
Het verwonderde mij dit deze takken echt pikant waren.
Ook werd er wat over de gebakken kippen jasjes(vel) gestrooid wat voor mij niet moest en ik heb voor mij al een bord opzij gezet zonder deze rommel.
Nog wat nagerechtjes meegenomen,verse sprinkhanen waarvan hier het recept voor de geïnteresseerden:
Bereidingstijd: 10 minuten.
Ingrediënten: 100gram sprinkhanen per persoon.
Bloem
Ijs koud water
Peper en zout
Chocoladesaus
Chilisaus
Voorbereiding.
Verwijder de poten en vleugels.
Maak van de bloem en het koude water een glad beslagje, breng dit op smaak met peper en zout.
Bereidingswijze.
Leg de sprinkhaan op een vorkje en haal deze door het beslag.
Bak ze in olie krokant.
Laat daarna goed uitlekken en eet ze bij voorkeur warm.
Serveertips.
Het is heel lekker met chilisaus of met chocoladesaus en een beetje poedersuiker.
Nog een lekkernij meegebracht namelijk meelwormen.
En niet voor te gaan vissen.
Ook hiervan het recept.
Gebakken meelworm.
Bereidingstijd: 20 minuten.
Ingrediënten: Meelwormen ook 100 gram per persoon
Olie
Bloem
fijn gesnipperd uitje
Boter
Peperen zout
blokjes gepelde tomaat
schijfje citroen
vers gehakte peterselie
Voorbereiding.
Het verwijderen van de poten en vleugels moet in dit geval niet.
Bereidingswijze.
De meelwormen in kokend water blancheren gedurende een halve minuut.
Met olie vetmaken en door de bloem halen.
Zachtjes bakken met het uitje en wat peper en zout.
Op het laatste moment de blokjes tomaat toevoegen.
Bestrooien met de peterselie en serveren met een schijfje citroen.
Serveertips.
Bij het op dienen is het gewenst een spuugbakje te voorzien voor zij die dit niet lekker vinden!
Dus als jullie straks nieuwjaar gaan vieren denk dan eens aan ons en ge zult zeker jaloers zijn dat weet ik wel zeker.
Ik moet dit verslagje stoppen want we moeten vandaag eerst nog naar TWEE priester inwijdingen hier en dat begint al van vroeg in de morgen tot laat in de avond.
Dus ik zal zeker geen frisdrank te kort komen vandaag.
Gelukkig nieuwjaar alle maal en eet smakelijk, aan mij zal het deze keer niet liggen!!!
PS.
Als ik bij mijn baas niet meer mag beginnen dan kan ik toch nog ratten gaan vangen op een ander bedrijf!
De ingewijden onder jullie weten wel welk.