De Dodenspoorlijn (Death Railway) of ook wel Birmaspoorweg is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar(Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd slechts 16 maanden later voltooid.

Dit ondanks de berekeningen van Japanse ingenieurs die dachten dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen.

Behalve ongeveer 16.000 westerse krijgsgevangenen stierven er ook ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische koelies bij de aanleg door het moeilijke gebied.

Dat wil zeggen dat er ongeveer om de vier meter iemand zijn leven heeft gegeven voor deze spoorlijn.

Deze spoorlijn is bij ons voornamelijk bekend van de film Brug over de rivier de Kwai.

Er gaat geen jaar voorbij zonder dat deze film op tv te zien is.

Tegenwoordig is de spoorlijn nog in gebruik tot aan Nam Tok in de provincie Kanchanaburi.

Wij hebben ongeveer 60km van deze spoorlijn met een boemeltreintje afgelegd.

En ik kan u zeggen dat het wel een belevenis was.

Niet alleen het mooie uitzicht maar ook hoe de treinen hier rijden.

Alle ramen staan open en men kan gewoon uit het raam gaan hangen op eigen risico.

De deuren van de trein blijven gewoon open staan.

Iets wat in Belgie nooit zou kunnen.

De spoorlijn volgt na de brug bij de stad Kanchanaburi voor een groot gedeelte de loop van Kwai Noi rivier.

Het verdwijnen van de spoorlijn is haast net zo onvoorstelbaar als destijds de aanleg.

In feite was het onmogelijk om de Birma-spoorweg aan te leggen.

Rivieren, rotspartijen, een ondoordringbaar oerwoud en een heftig tropisch klimaat vormden een natuurlijke samenzwering tegen dit grootste Japanse logistieke project uit de Tweede Wereldoorlog.

Toch was de aanleg zestig jaar geleden in volle gang.

In de zomer van 1942 had het Keizerlijke Japanse leger een internationaal legioen van meer dan een kwart miljoen slaven bijeengejaagd in het onbegaanbare grensgebied tussen Thailand en Birma (het tegenwoordige Myanmar).

Het waren geallieerde krijgsgevangenen, onder wie zeventienduizend militairen van het Koninlijk Nederlandsch Indisch Leger, en een enorme massa koelies.

Zij moesten een essentieel strategisch probleem oplossen: de bevoorrading van het Keizerlijke Leger in Birma.

In slechts zestien maanden werd een spoorlijn van 415 kilometer aangelegd die er in vredestijd nooit was gekomen.

Het kon alleen maar lukken door geen acht te slaan op mensenlevens.

De 116000 doden kwamen om door ondervoeding, tropische ziekten en Japanse wreedheden. Anderhalf jaar heeft de lijn gefunctioneerd.

Meteen na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 is het grootste deel van de rails weer opgebroken, en als sloopschroot verkocht.

In Thailand ligt nog zo'n honderddertig kilometer Birma-spoorlijn, waarover nu een populair toeristisch treintje tjoekt.

Niets herinnert meer aan het bloedige verleden van het project.

De brug over de River Kwai bestaat nog maar is wel een totaal andere dan in de beroemde film.

Een van de meest beruchte plekken langs de birmaspoorlijn was de 'Hellfire pass'.

De Hellfire Pass is een 1200 meter lange en 5 meter brede passage door een berg die onder erbarmelijke omstandigheden door krijgsgevangenen en dwangarbeiders is uitgehakt tijdens de aanleg van de birmaspoorweg.

Ik kreeg gewoon kippenvel met de gedachte dat er elke vier meter een dode viel.

Als een trein rijdt maakt hij dat speciaal geluid Kedeng Kedeng Kedeng Kedeng .

En elke Kedeng Kedeng zou een slachtoffer zijn.

?

?

?