Eindelijk gelukt.

Na al het papierwerk en de nodige testen voor ons en onze hond Micha zijn we op donderdag 30 december eindelijk kunnen vertrekken naar Thailand.

Op de luchthaven was het aan de incheckbalie HEEL druk.(Thai airways)

Wij hadden gelukkig alle papieren die nodig waren en dat waren er echt veel en alleen voor Micha was het nog veel meerderder.

Voor Micha moesten we na het inchecken nog gaan afrekenen om haar in het ruim(het ging niet anders) mee te kunnen nemen.

De prijs was niet goed koop 398 eurokes enkele reis.

Als je weet dat wij 475 euro heen en terug hebben betaald en ik ruim boven de 120kilo weeg(voorlopig) en Micha met kooi en al 13,5 kilo.

Dat betekend dat ik zonde bagage ,+- 40 kilo, nog geen 2 euro per kilo betaal, zonder bagage, en Micha met kooi en al 30,5 euro de kilo.

Maar swat graag gedaan voor mijn beste vriendin.

Het beestje staat een lange en stress volle reis van meer dan 15 uur in een kooi te wachten.

Het was best wel moeilijk om Micha aan de balie voor speciale bagage achter te laten.

Maar het kon niet anders.

Nu stond ons ook nog vele uren in het vliegtuig te wachten.

Natuurlijk werd ik nu ook weer onderworpen aan een grondige fouilleerbeurt en niet door een vrouw.

Ook mijn laptop kreeg een testje op allerlei drugs met een uitstrijkje.

Alles negatief dus positief voor mij.

Het instappen op het vliegtuig ging heel vlot maar toch nog met nog eens een heel uitgebreide controle op de documenten.

Op het vliegtuig hadden we dan ook weer geluk dat de passagier, die bij ons op een rij van 3 stoelen moest plaats nemen, niet in orde was met zijn papieren en niet mee mocht.

Dus Noi kon gaan liggen na het opstijgen.

Maar al snel kwam men al rond met nog meer papieren om in te vullen een T.M.6 document en een document om goed keuring te geven voor 2pcr testen enz.

Ik ben er direct aan begonnen en na een half uurtje was ik er klaar mee.

Diegenen die het niet deden hebben het zich daarna beklaagt.

Zij die dachten Engels te kunnen kwamen nu toch ook wat te kort want later zag je ze bezig tegen elkaar,wat is dit wat bedoelen ze hier mee???

Maar ja Thaise documenten in het Engels is ni simpel.

Maar ik was er vanaf alleen bleek later dat er dit was in te vullen, NO……./2021 en ik vulde in,

NO 31.12:2021.

En het moest, NO52F/2021 zijn, ik ben eens curieus wat jullie zouden geschreven hebben?

Voor de rest was de service aan boord zoals altijd goed.

Het eten voor mij ok maar er zijn mensen die denken dat ze in een restaurant met vleugels zitten.

Verder een rustige vlucht gehad maar wel zonder een oogje te slapen.(twee ook ni)

Na de landing begint de miserie weer van ikke moet er eerst uit want….

Maar na een wandelingetje in de luchthaven waar we voorbij gespurt werden door tientallen stresskiekens, kwamen we aan een lange rij plastiekenstoeltjes waar we allemaal met 1,5 meter ertussen moesten gaan zitten.

Er liepen enkele medewerkers van de luchthaven rond die probeerde uit te leggen welke papieren we moesten klaar houden en dan kwam de volgende kijken of je deze had anders mocht je verder zoeken, maar ik(wij) mocht al snel gaan aanschuiven voor de uitgebreide controle van deze papieren.

Dit duurde wat langer maar we geraakten er toch door.

Sommige anderen niet maar waarom weet ik ook niet ze moesten terug naar de stoelen.

Ik ga het nu wat kort houden maar ik heb zeker 10 keer alles terug moeten boven halen voor de volgende controles.

Your pasport sir, Your documets sir, your Thailandpass sir, enz…

Uiteindelijk bij de immigratie officier geraakt voor de nodige stempels in mijn paspoort vingerafdrukken genomen en foto laten nemen en alles ok.(ja daar verschieten jullie van he)

Nu naar de bagage banden waar ik al van ver zag dat onze valiezen er al bij waren.

Dan het belangrijkste nog Micha gaan afhalen.

Eerst even van jut naar jaar gestuurd en nog een paar keer toen opeens een hond hoorde janken en ja zij was het ocharme.

We mochten ze er nog niet uithalen eer we de nodige papieren en stempels hadden dit was een echte marteling voor haar en ons en huilen dat ze deed.

Ze zat bijna 16 uur vast in haar kooi.

Toen ik een mes vroeg om de extra colsonbandjes door te snijden om ze te verlossen van de leed moesten we natuurlijk eerst nog betalen.

Zo gauw ze hun centen hadden moesten natuurlijk ook weer papieren ingevuld worden.

Na dit kwam het bevrijdende mes tevoorschijn.

Wij blij en Micha blij,die nog het meest.

Maar haar kooi na zoveel UREN stress en alleen zijn man man man.

HELEMAAL proper ze had niet geplast of gekakt wat een prestatie onder deze omstandigheden.

Hoedje af voor haar.

Maar haar problemen begon al snel terug opnieuw want wij moesten naar een hotel tot we nog eens een negatieve pcr test konden afleggen.

De broer van Noi kwam Micha afhalen want ze mocht niet mee in het hotel.

Wij de taxi genomen met een marsmannetje als chauffeur.

In het hotel aangekomen eerst nog eens in onze neus laten zitten en dan naar de kamer tot onze test ok is.

En ze is ok, maar we blijven met oud op nieuw in onze hotelkamer om intiem te vieren.

Het zal hier buiten zeker gaan knallen ik heb weer medelijden met de beestjes.

Hier hou ik het erbij want het aftellen is hier al begonnen.

Onder tussen gebeld naar de oppas van Micha en ze doet het er heel goed naar gelang de omstandigheden.

Salu tot de volgende

jp en Noi