Een verhaal dat ik een paar jaar geleden al schreef maar nu nog altijd mysterieus is.

Maar voor de nieuwe lezers hier een verbeterde versie.

We kregen ook de opdracht om ter plaatse over niets anders te denken dan alleen over goede dingen.

Maar dat telt voor elke tempel en wie zou hier nu aan slechte dingen denken?

Ook mochten we foto's nemen maar die zouden waarschijnlijk toch mislukken.

Ik wist dat het slechts een mythe zou zijn, maar tegelijkertijd wilde ik dat echt eens mee maken.

Nu ben ik er voor de tweede keer geweest en er was hier een massa volk.

De reden van de massa toeloop was dat iemand die hier kwam (zou) de lotto gewonnen hebben maar dit hoor ik ook bijna in iedere tempel.

Van de meer dan 36.000 tempels staan de meeste wel bekent door een lotto winnaar.

Gelukkig zijn er nog een paar andere.

Massaal aanwezig in elke tempel zijn de kraampjes en leurders van de Thaise lotto.

Terug naar deze tempel.

Ik hou nog steeds van de verhaaltjes waar iedereen zo bang van is.

Het hoort natuurlijk bij hun cultuur en het geloof van een bovennatuurlijke wereld.

Ik kan en zal nooit te weten komen of deze mythe een echte achtergrond heeft.

Hier het verhaal dat gevonden heb door te googlen aan gevuld met de uitleg van mijn reisgenoten.

Volgens de lokale bewoners zat hier vroeger een gigantische slang.

Dat verklaard ook de grote versiering van het begin van het wandelpad tot aan de kleine tempel.

Deze weg misschien 200meter lang en langs links en rechts was de reling gebouwd als een slang.

Deze weg moesten we op onze blote voeten afleggen wat eigenlijk voor een westerling al een martelgang is.

Een bord aan het begin van de brug over het meer schetst de regels: geen schoenen, geen vloeken, geen whiskey, geen graffiti, geen stelen van het heilige water, geen luide geluiden en, vreemd, geen vergadering.

De tempel is omringd door reusachtige palmbomen die volgens onze vrouwen nergens anders in de wereld groeien.

Prachtige bomen trouwens maar nergens anders ter wereld niet te vinden???

Nu het echte verhaal van het ontstaan van deze tempel!

In dit bos zou er in 1989 een film afgespeeld worden door een mobiele bioscoop.

Het verhaal vond plaats in januari van 1989 dus eigenlijk nog niet zo lang geleden.

De verhuurder zou 4000 Baht krijgen om zijn film daar af te spelen.

Er was echter een conditie, hij moest het bos voor 4uur s'morgens verlaten hebben.

Was dit niet het geval dan zou hij het bos nooit meer uit komen.

Toen de man op de afspraak verscheen om zijn materiaal te installeren, samen 7 werklieden, was er helaas niemand ter plaatse om de mannen te begeleiden naar de juiste plaats voor de filmvertoning.

Maar de man had al een voorschot ontvangen en hij begon dus alles maar te installeren omdat dit toch een tijdrovende bezigheid was.

Eens alles geïnstalleerd en klaar voor de vertoning was er echter nog niemand aanwezig om de vertoning bij te wonen.

De werkmannen zette zich neer voor het scherm en wachten tot het 9 uur was, want dan zou de film beginnen.

Om klokslag negen uur stonden ze recht en zagen dat er achter hun rug veel volk had plaats genomen zonder dat ze iets gehoord hadden.

Iedereen zag er zo mooi en proper uit, de vrouwen droegen witte kleren en zaten aan de linkerkant, en de mannen droegen zwarte Chinese outfits, en zat aan de rechterkant.

De film werd gestart en de aanwezigen bekeken de film zonder enig geluid te maken of emoties te tonen.

Wat de werklui ook opviel is dat er geen enkele verkoper van frisdranken of voedingsmiddelen aanwezig waren.

Ze draaide hun film af en na de vertoning ging iedereen zonder iets te zeggen weg.

Omdat de man toch een beetje schrik had van al dit gedoe, en omdat hij voor vier uur het bos moest verlaten hebben, pakte hij alles vlug in en vertrok.

Als ze doorreden hadden ze het gevoel dat ze over water reden en zagen kleine golven voor hun bus uitdrijven.

Eens uit het bos, kwamen ze een paar kilometer later aan en benzinestation.

Ze verfristen zich en namen wat te eten omdat ze tijdens de voorstelling niets hadden kunnen eten.

De lokale bevolking zag hen, en ze vroegen waar ze de films hadden afgespeeld.

Ze hadden hun bus wel zien rijden en waren opzoek geweest naar de plaats waar ze de film zouden afspelen.

Niemand had echter de plaats gevonden en al hoewel er tijdens zo een vertoning nogal veel lawaai word gemaakt had niemand de plaats kunnen vinden.

Iedereen was verward maar toen ze de plaats beschreven waar ze de films hadden afgespeeld,werd er voor de plaatselijke bevolking veel duidelijk.

' Het was de spookstad van 'Pee Bong Bod'!

Ze zeiden dat ze waren ingehuurd door een geest om een film af te draaien voor geesten.

De mannen schonken er weinig aandacht aan omdat ze moe waren en wilde gaan slapen.

Thuis aangekomen wou de man iets uit zijn geldkas halen en zag toen zijn envelop met het voorschot van die zogenaamde geest liggen.

Bij het openen van die envelop bleek het geld dat erin zat verbrand te zijn.

Daarop is de man terug naar de plaats gegaan en heeft er een kleine tempel opgericht als dank aan de geesten dat ze hem verder hebben gerust gelaten.

Tot hier het verhaal van het ontstaan van de tempel.

Er zijn hier dingen waar ze niet aan uit kunnen.

Zoals een kleine stenen vijver die vanzelf vol loopt met water maar niemand kan verklaren hoe het water in de vijver komt!

Ik wel denk ik.

We moesten natuurlijk van het water drinken en er werden ook wat flessen gevuld om mee naar huis te nemen.

Nu kan er niets meer fout gaan.

Dit water beschermd hen tegen de geesten en het water zal hun veel geluk brengen.

Nu nog wat lotjes kopen en naar de volgende tempel.

Alleen de foto's nog bekijken thuis want die zouden waarschijnlijk mislukken.

Niet dus.

Er zijn een paar foto's bij die overbelicht zijn omdat ik een foto nam tegen de zon in met een Boeddhabeeld op de achter grond.

Dit geloven ze hier niet want volgens hen hebben de spoken mijn foto laten mislukken.

End off de mythe!