Enkele dagen geleden overleed mijn vriend Jan in Thailand.

We hebben een ticket gekocht richting Thailand om afscheid te nemen van Jan.

Ook zijn dochter Nora en kleinzoon Lennert hebben deze reis ondernomen om afscheid te nemen van vader en opa.

Het is hier een groot verschil hoe hier met de dood wordt omgegaan.

Wie nog nooit een begrafenis in Thailand meemaakte, moet eerst en vooral alles vergeten wat hij of zij

over begrafenissen weet, er zijn immers enorm veel en enorm grote verschillen met België.

Misschien wel het grootste verschil is de lengte van de plechtigheid.

In België zijn we gewend om alles snel op een voormiddag af te handelen, met eventueel nog op een

avond voordien een gelegenheid tot groeten van de overledene.

In Thailand ,en zeker in de kleine dorpjes, is het een veel langere aangelegenheid, gespreid

Over verschillende dagen, gewoonlijk tussen de vier en de zeven dagen maar langer kan ook.

In ons geval dus 8 dagen.

Van zodra er iemand overlijdt, schiet natuurlijk de communicatie tussen de familie en vrienden meteen in

werking.

Zowat het hele dorp begint onmiddellijk mee te helpen bij de voorbereidingen.

Normaal speelt alles zich af bij het huis van de overledene zelf.

Maar in dit geval was dit niet zo.

Jan was een graag geziene persoon hier en heeft veel vrienden gemaakt.

Omdat er een massale volkstoeloop wordt verwacht gaat deze plechtigheid in de lokale tempel door

omdat hier veel meer plaats is.

In de tempel vindt ook een familieberaad plaats waar de taken onder familie en vrijwilligers verdeeld worden.

Wie gaat er inkopen doen, wie koken, wie afwassen, wie serveren, en alle andere mogelijke en bijna onmogelijke taken die moeten uitgevoerd worden verdeeld.

Tijdens de hele periode tussen het overlijden en de begrafenisplechtigheid zelf moet de familie er

voor zorgen dat iedereen die komt helpen en op bezoek of komt waken, voorzien wordt van eten

en drinken.

Het is dus in ieder geval zo dat zo een onderneming heel wat geld kost.

Als het lichaam in de tempel aankomt wassen de familie leden gezamenlijk het lichaam.

Het lichaam wordt aangekleed met de kledij die de overledene graag droeg.

Direct daar na komen de monniken al aan en beginnen hun gebeden voor de overledene.

Het lichaam van Jan werd opgebaard in een heel mooie kist met een koelinstallatie.

De mooie kist is versierd met prachtige bloemstukken.

Bij die kist wordt er voortdurend gewaakt, in dit geval dus 8 dagen lang.

Nong, de vrouw van Jan, heeft 7 dagen voor de kist op de grond geslapen.

Ze heeft een dag moeten missen omdat we naar de ambassade moesten om papieren in orde te maken

voor het overlijden van een buitenlander in Thailand.

omdat wij enkele dagen na het overlijden pas ter plaatse waren, hebben we veel gemist.

De eerste avond dat we hier aan kwamen was het toch even slikken.

We werden direct zonder ons medeweten naar de tempel gereden.

Daar stond dan de prachtige kist voor ons.

Iedereen die 'op bezoek' komt, gaat de overledene groeten.

Wij zijn deze handelingen niet gewoon en er moet ons uitgelegd worden welke handelingen hoe en

wanneer deze moeten uitgevoerd worden.

We hebben vader,opa, en vriend op Thaise wijze gegroet.

Dit gebeurde door wierookstokjes aan te steken en te (bidden).

We waren alle drie de klus kwijt.

Normaal mag je geen enkele gevoelens uiten omdat dit slecht zou zijn voor de overledene.

Maar als je ogen vol water schieten is het toch niet tegen te houden.

Na het groeten krijgen we dan eten en drinken.

Maar wij hadden geen tijd, we moesten snel gaan douchen en andere kleren gaan aandoen want we

moesten snel terug zijn voor de avond ceremonie.

Bij aankomst in de tempel werden we op de eerste rij gezet en kregen we alle drie instructies wat we moesten doen.

Er werden rituelen uit gevoerd waar ieder van ons een taak had.

Toch een raar gevoel.

Daarna mochten we de lekkere kooksels van de keukenpieten proeven.

Niemand had klachten hierover.

Zoals gebruikelijk werd het gerstenat in onuitputtelijke hoeveel heden aangedragen.

Na een paar pilsjes hielden wij het voor bekeken want de jetlag sloeg bij enkele toe.

Morgen moeten we trouwens weer fit zijn want morgen zou de plechtigheid eens zo lang duren zegt men ons.

Dus duiken we de tropisch nacht in.

Half 4 gaat de wekker in alarm en moet er weer uitgerukt worden om weer te koken om de vele hongerige te laven.

Zoals elke dag komen om 8.00 de priesters de hun gebed doen voor de overledene en daarna een goede maaltijd.

Na de priesters is het de beurt aan iedereen die langs komt zijn buikje rond te eten.

In de loop van de dagen worden er geschenken bij de kist gelegd.

Ventilators, kledij voor monniken en niet te vergeten enveloppes met graag geziene inhoud.

Om 20.00 uur is er een groter ceremonie.

Maar voor deze begon had ik aan de plaatselijke diskjockey een plaatje gaan aanvragen.

Via YouTube vond ik het liedje en vroeg ik of hij deze wilde spelen als wij,de drie vreemdelingen, gingen zitten.

Er was niemand buiten ons vooraan gaan zitten en dus zaten we uit het zicht van de anderen.

Toen het liedje afgespeeld werd brak bij ieder van ons de tranen sluizen open.

Het liedje was,papa, deze keer gezongen door Chantal Janzen

https://youtu.be/8inwxRWAtYk

ECHT emotie!!!

We konden onze tranen laten rollen want niemand had het in de gaten.

Bij deze plechtigheden mag men normaal geen gevoelens uiten omdat dit slecht zou zijn voor de overledene.

Niemand zag ons en ik denk dat Jan het ook niet erg vond.

We voelden ons alle drie wel opgelucht na de tranen stromen.

De ceremonie kon beginnen.

Bijna het zelfde als de vorige dag maar nog meer uitgebreid.

We waren wel blij dat het voorbij was een uur in bidhouding zitten zijn wij niet gewoon.

Het was echt prachtig.

Toen de plechtigheid voorbij was terug eten en drinken natuurlijk.

Wat de plaatselijke diskjockey niet begrepen had was dat ik het plaatje van,papa, vroeg voor een(1) keer te spelen.

De tweede keer dat hij het speelde was niet geplant de derde en vierde keer ook niet maar we vergeven het hem.

Tegen middernacht naar bed na vele goede gesprekken tussen dochter,kleinzoon en vriend van Jan.

Morgen de crematie.

Vandaag de crematie.

Wij zijn een beetje bang voor de taferelen die we te zien gaan krijgen.

Ik had een filmpje gevonden op internet waar te zien was hoe een crematie hier verloopt.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=jQI3vNmQH7k

Dus we wisten wat we konden verwachten.

Het is de moeite en leerrijk om dit filmpje ook eens te bekijken maar hou wel rekening dat er gevoelige beelden in voorkomen.

Zoals alle andere dagen beginnen ze met bidden om 8.00

Om 14.30 begint dan de echte crematie ceremonie.

Beginnen met bidden dus.

Daarna werd de kist uit de koelkist gehaald en op een kar gelegd.

Voor de kar lopen de monniken en een familielid (Nora)die de foto van Jan draagt.

Achter de kar gaan de familieleden.

Met deze stoet wordt er drie maal rond de crematieoven gewandeld.

Daarna wordt de kist naar de oven gedragen.

Iedereen komt nu nog een laatste groet brengen en legt een bloem en een wierookstokje neer.

De eerst bloemen en wierookstokjes worden neergelegd door de belangrijkste personen van het dorp.

Zij worden een voor een afgeroepen en komen dan naar voor.

Ze groeten de aanwezigen daarna de familie, die beneden aan de trap van de oven staan,en dan leggen ze de bloemen en stokje op het altaar.

Na alle prominenten komen alle andere aanwezigen het zelfde doen.

Als laatste is het de beurt aan de familie om te groeten.

Als iedereen de laatste groet heeft gebracht worden de bloemen en de wierookstokjes in de kist gelegd.

Dan volgt het laatste wassen van het lichaam.

Dit gebeurt met het sap van verse kokosnoten.

Als men hier aan deelneemt moet men bij het wassen duidelijk de overledene aan kijken omdat je dan besef zou krijgen van de vergankelijkheid van het leven.

Wij hebben met zijn drieën hiervoor gepast.

Na het wassen wordt het lichaam over gegoten met benzine.

Dan is het de eer aan de gouverneur om het vuur aan te steken.

Eerst worden er nog bommetjes afgeschoten om de kwade geesten te verjagen en gaat de oven dicht.

De rook die uit de schouw komt wordt goed in de gaten gehouden door de familie zo kan men zien waar Jan heen wil.

In hoofdzaak ging de rook richting Belgie ,Konden we op kompas zien.

Na dit alles is het aanwezige volk snel weg en word alles op geruimd.

Alleen enkele familieleden blijven over dit om de crematie in alle rust te laten verlopen.

Voor ons wel een raar gevoel.

Eerst een massa volk en op een vingerknip is iedereen weg.

Dit was het dan.

Morgen als de oven afgekoeld is gaan de familieleden de as en botjes van Jan uit de oven halen.

Vandaag een laatste tempel gang.

Eerst de monniken eten geven en weer veel bidden.

Daarna het verzamelen van de as en botten van Jan.

Diegenen van de familie die botjes of as wil mogen dit na het wassen van de resten en na de zegening deze meenemen als aandenken.

De rest wordt in een urne gedaan en later in een klein tempeltje bij Jan zijn huis in Thailand gezet.

Dit was Jan zijn laatste wens.