Deze week zijn we braaf in het dorp hier gebleven, allee ik toch.

Gisteren was het Loy Krathon, een feest in Thailand.

Loy Krathong is het Thaise feest van het licht en het einde van het regen seisoen.

Dit feest wordt op de avond voorafgaand aan de volle maan in november gevierd, gisteren dus.

Als de maan opkomt, verzamelt iedereen zich bij de zee, rivier, een meer, een ven, een badkuip, een opblaasbadje en voor de wat de meer bemiddelden(whats a name) een eigen zwembad.

Met andere woorden als er maar iets is waar de bootjes van piepschuim, bananenbladeren, bloemen, kaarsen en wierook in het water kunnen worden gelegd.

De 'Krathong' is een offer voor 'Mae Khongkha', de 'Moeder van het Water'.

Volgens het Thaise volksgeloof zijn er 5 godinnen die de 5 elementen vertegenwoordigen:

Mae Phra Toranee: moeder aarde

Mae Phra Phai: godin van de wind

Mae Phra Plerng: godin van het vuur

Mae Phosop: godin van het eten (mijn favoriet)

Mae Kong Ka: godin van het water.

De Thais geloven dat bij het wegdrijven van de 'Krathong' ook hun zonden en hun ongeluk zullen weggaan.

Hoe verder de 'Krathong' wegdrijft en hoe langer de kaars blijft branden, hoe meer voorspoed en geluk in de toekomst ze zullen hebben.

Nadat het kaarsje en de wierook is aangestoken, wordt de krathong met twee handen omhoog gehouden en wordt er gebeden.

Dan wordt het in het water gezet en weggeduwd.

Hoe verder het wegdrijft hoe meer geluk.

Het Loy Krathong feest gaat terug naar de tijd van het koningschap van koning Sukhothai in Thailand, zo'n 700 jaar geleden.

Eigenlijk is het een Hindoe-traditie: de god van het water bedanken voor "alle regen".

In de maanden oktober en november stromen bij kust de rivieren en kanalen door de hevige regenval nog wel eens over.

Maar de laatste jaren er zijn overstromingen overal in Thailand.

Zo ook bij ons enkele weken geleden.

Loy Krathong is een jaarlijkse dankzegging aan de godin Mae Kong Ka omdat zij zo'n overvloedige regenval heeft gegeven zodat de rijst goed kan groeien.

Ik heb niet mee gefeest er was voor mij geen reden om te feesten. (Zie vorig verhaal)

Maar ik heb toch de moed genomen om jullie wat te vertellen over dit volksfeest.

Dus vannacht is het volle maan wie weet wat ga ik hier morgen schrijven.

Misschien wordt ik weer, wolf?

Tot de volgende!