In Phuket hebben we een boot tripje gemaakt naar enkele eilandjes waar men mocht snorkelen.

Dit was vooral voor de kleinkinderen gedaan want dat zijn echt water kiekens.

Als ze een plas water zien moeten ze zwemmen ,vooral de jongste.

Ze konden niet vlug genoeg in het zo heldere water springen.

Het is ongelooflijk, maar gelukkig, dat er nog zo een plaatsen zijn.

Je kunt hier de tropisch vissen echt zien zwemmen ze komen tot enkele centimetertjes van uw duikmasker.

Zo hebben we vier verschillende plaatsen bezocht om te duiken.

Op een van de eilandjes die we passeerde zijn we gaan eten.

Het is echt ongelooflijk hoe mensen van de natuur gaan genieten en hier op het eilandje al hun vuiligheid achter laten.

Vooral de chinezen spannen hier de kroon.

Ze werpen alles gewoon op de grond terwijl er redelijk veel vuilbakken stonden.

Waar ik het meeste van walg is nog het spuwen op de grond.

Iedereen loopt hier op zijn blote voeten rond dus is het echt walgelijk als je zo een groene slijm tussen je tenen voelt rijzen.

Een oudje uit deze zelfde groep was naar het toilet gegaan alleen had ze de deur niet op slot gedaan.

De volgende die naar het toilet ging was mijn vrouw.

Niet wetende dat er al iemand in het toilet was opende ze de deur.

Wat ze toen te zien kreeg moet afgrijselijk geweest zijn.

Ik zag ze wit worden tot achter haar oren.

Toen ik vroeg wat er aan de hand was zei ze dat er een Chinese dame, helemaal in hare pure, met haar voeten boven op de toiletpot stond en zo haar behoefte aan het doen was.

Mikken kon ze blijkbaar niet goed want de rand van de wc lag helemaal vol volgens mijn vrouw.

De dame in kwestie geneerde zich niet en deed gewoon verder.

Iets later kwam ze dood leuk buiten gewandeld.

Dan moet je ook weten dat je je eigen wc papier moest meenemen, maar zouden ze dat in China kennen?

Gelukkig moest ze niet mee met onze boot maar ik kon het niet laten om te denken hoe die Chinezen bij ons op de boot dit wc probleem hebben opgelost.

Verder nog op twee plaatsen gestopt om te snorkelen en veilig terug naar de thuishaven gebracht door de bemanning van de seastarandaman, heel goed georganiseerd en een hele behulpzame crew.

Nog eerst eens gaan douchen en weer met benen onder tafel dacht ik.

Mijn reisgezellen wilden lokaal gaan eten in plaats van in ons super hotel ,Westin Siray Bay.

Met onze gehuurde auto wilden we vertrekken maar daar kwam niets van in huis.

De zoon had vergeten de lichten uit te doen de avond ervoor.

Platte batterij dus.

Gelukkig was het personeel van het hotel hulpvaardig en ze kregen de auto terug aan de praat.

Wat mijn aanhang vergeten was, was dat er tijdens de begrafenis van de koning alles gesloten was.

Of toch bijna.

We vonden nog iets dat open was en wij daar binnen.

Iedereen kreeg een menukaart en de brave zoon van de kokkin noteerde braaf onze bestelling met een rare uitdrukking op zijn gezicht.

Enkele minuten later kwam hij terug met de melding voor diegene garnalen had besteld iets anders moest nemen want de garnalen waren op.

Hij terug weg en direct terug.

Geen kip meer.

Iets anders dan.

Weer stond hij er terug, geen inktvis meer.

We vroegen wat er nog wel was,gebakken rijst met groenten zei hij.

Vermits we geen keuze hadden namen we dit dan maar.

En wat denkt ge, weer kwam hij terug, niet genoeg voor zes personen okee breng dan maar alles wat je hebt zei mijn schoondochter.

En dan kwam hij toch met vier bordjes met rijst af.

Omdat ik bij de minst hongerige was paste ik voor de rijst en bestelde voor de tweede keer deze reis een fleske bier.

Niks dus, vandaag geen alcohol wat de koning word gecremeerd.

Da was ik even vergeten, ne cola zero dan, ”hebben we niet”, ne cola light aub, ”hebben we niet”, hij noemde een hele resem van Thaise gekleurde suikerbommen op, dat wil ik niet, IK PAS!

Overmorgen gaan we naar Krabi, tot dan.