Zoals jullie wellicht weten is mijn vader onlangs gestorven.

Omdat mijn vrouwtje er niet bij kon zijn hebben we hier in Thailand ook een herdenkingsdienst gehouden.

Deze dienst is echter niet alleen voor mijn vader maar ook voor alle overleden familieleden.

De voorbereiding heeft twee dagen geduurd.

De meeste ging volgens mij op aan wat elke vrouw graag doet ,winkelen(markten).

Een hele pick-up vol met groenten ,kruiden ,vlees ,vis, fruit en zaken die nodig waren om de monniken het naar hun zin te maken.

S 'avonds begonnen ze al te koken tot laat in de nacht.

De vermoeidheid werd door gespoeld met bier en wysky.

S 'morgens om vijf uur was iedereen weer present.

Het verder koken kon beginnen.

Vermits onze keuken te klein is voor een traiteur te beginnen ,hebben we maar een veldkeuken opgericht.

Met zo een keuken hebben ze hier wel ervaring.

Het is een mierennest van volk.

Gelukkig weet iedereen zijn job.

Het is ongelooflijk hoe ze hier op elkaar zijn ingesteld.

Overal houtskoolvuurtjes potten hier en ginder.

Links en rechts hopen groenten die ze aan het kuisen zijn.

Dit is bijna allemaal vrouwen werk op een enkele man na(twee met mij erbij)!

De meeste mannen sliepen nog.

Ik heb wel veel bewondering voor de vele helpers hier die in deze dagen van het eene feest naar het andere lopen om te feesten , en of te helpen , en te feesten.

Als de mannen wakker werden werd het huis omgebouwd tot een tempel.

De living was eigenlijk te klein voor de zeven priesters die zouden komen.

Maar het is wel gelukt.

Na de openingsceremonie, die een uur duurde, kregen de monniken eten.

Ik heb geprobeerd de borden te tellen die ze voorgezet kregen met voedsel.

Het is mij niet gelukt , misschien iemand van jullie wel na de foto te hebben bekeken.

Na het eten nog een kleine plechtigheid en daarna waren de monnikken weg.

Ik moet wel zeggen dat ik het soms moeilijk had met mijn emoties.

Maar de cultuur wil hier dat je juist blij zou moeten zijn, omdat de geeerden , nu naar een nieuw en beter leven zijn.

Echt moeilijk voor mij.

Maar ik heb mij er even bij neer gelegd.

Nu kon het belangrijkste beginnen.

FEESTEN!!!!

De buurman had zijn vrachtwagen met zijn stereo ke in onze tuin gezet.

Niet te doen zoveel lawaai!!

Karaoke is wat ze hier graag doen , maar kunnen is iets anders.

Ik dacht dat ik s 'morgens een dafalgan of vier zou nodig hebben.

Wel om twee uur in de namiddag had ik er al twee op.

En dan moest het eigenlijk nog beginnen want de vrouwen waren even uit beleefdheid naar een ander feest.

De mannen hadden de tuin en de drank alleen voor zich

Na een paar uurtjes kwamen de vrouwen terug van het feestje .

Ze zetten hun party gedrag verder in onze tuin.

De mannen konden de b................... berg op en zette daar het drink gelag verder.

Onder tussen was de vrachtwagen met de muziek weg naar een ander feestje.

Geen probleem wat muziek betreft.

Een broer van Noi had in zijn auto ook een stereoke .

Er was maar een nadeel en dat was dat hij de auto niet mocht stil leggen anders was er geen stroom genoeg.

Enkele uurtjes later gaf zijn installatie het op omdat het heet was aangelopen.

Weer geen probleem.

De karaoke installatie van Jan bracht de oplossing.

Na de over vloed van drank zat de herdenkings ceremonie erop.

En nu hopen dat mijn vader toch en ander en nog een beter leven krijgt, waar dan ook.