Gisteren zijn we iemand gaan verlossen uit het ziekenhuis.

Hij had ,dacht ik begrepen te hebben, een longontsteking.

Om elf uur waren we in het ziekenhuis en om half zes zijn we er kunnen vertrekken.

Ze hadden zolang nodig om de nodige papieren en stempels van de dokters bijeen te krijgen voor de verzekering.

Na het betalen van het bedrag dat niet verzekerd was mocht hij dan beschikken.

Wij nog even langs geweest in het winkelcentrum hier.

Best wel groot.

Ik had natuurlijk het nadeel dat ik met drie vrouwen opstap was.

Ik had alle winkeltjes wel drie keer gezien.

Zij hadden drie winkels gezien en bijna leeg gekocht.

Voor hun goed voor de portemonnee niet!

Daarna naar de markt.

Ook hier moest de portemonee regelmatig open.

Noi heeft ook weer beestjes gekocht die ze dan later zal vrijlaten, want dan heeft ze een goede daad gedaan en ligt het geluk voor het oprapen.

Deze keer heeft ze een soort van paling gekocht.

Gelukkig waren het nog heel kleintjes anders zouden ze zeker niet vrijgelaten worden in de natuur maar in de pan.

Ze heeft er tien gekocht.

De beestjes werden in een plastiekenzakje gestoken en ze vertrokken voor een martellende reis.

Voor we aan de auto waren was er een dood.

Toen waren er nog negen.

Toen die negen onzacht in koffer kwamen waren er nog acht.

We reden met deze acht naar huis in een bocht rolde een watermeloen over de zak.

Toen waren er nog zeven.

Onze reis werd verder gezet met deze zeven.

Onze passagier, die ook in de kofferbak zat, zette zijn voet verkeerd en ze waren nog met zes.

Met deze zes gingen we dan maar verder.

Aangekomen op de plaats van bestemming was er een dood omdat de zak in de zon had gelegen.

Toen waren ze nog met vijf.

Met deze vijf liep Noi een steile helling af en schoof uit alles op de grond.

Toen waren ze nog met vier.

Deze vier waren niet ver van hun vrijheid.

Noi deed een gebed en ze werden vrijgelaten.

Amper in het water slokte een grote vis er al een op.

Toen waren ze nog met drie.

Een slimme vogel die over kwam gevlogen zag ook zijn kans en pakte die kans dan ook.

Toen waren ze nog met twee.

Gelukkig wist ik dat deze twee palingen elk van een ander geslacht was.

Ze kozen de vrijheid en ze zullen weldra kleintjes maken.

Later zijn ze dan wel terug met tien.

Zo nu moet ik mijn eigen palinkje gaan verzorgen want die verzorg ik beter dan de tien vorige!