Hier zijn we dus .

Na een lange maar goede vlucht zijn we hier goed aan gekomen.

Ik had een temperatuurshock verwacht maar het viel goed mee.

Warm was het hier echt wel maar 35° is niet overdreven warm en ik kan er goed mee leven.

Maar het mag om goed te zijn echt niet warmer worden.

Op het moment dat ik dit schrijf is het hier 26° achter mijn bureau om zesuur in de morgen.

Ik ben er zo vroeg uit omdat mijn kleindochter naar school moet en die komen ze om half zeven al halen met het busje.

Maar de echte reden van mijn vroeg op zijn is eigenlijk de muziek die hier iedereen wakker blaast.

De reden van die muziek is een overlijden hier.

Hier word er dan gefeest,veel gefeest.

Gelukkig is de persoon al gecremeerd, en was het vanmorgen de laatste keer dat demuziek voor deze persoon heeft gespeeld.

Maar ik ben er zeker van dat ik nog dikwijls wakker zal worden geblazen door zulke muziek.

Het is elke keer dat ik naar hier kom dat er wel een gebuur komt te sterven.

Zou het dan toch aan mij liggen?

Hopelijk niet want ik heb het gevoel dat ze me graag hebben hier.

Maar er zullen wel uitzonderingen zijn zoals overal.

Maar voor ik hier in het dorp was zijn we eerst in Bangkok onze huwelijksverjaardag gaan vieren.

Veel viel er niet te vieren want onze kop stond richting kleinkinderen.

We hebben ons romantiek geplant uitstapje van drie dagen dan maar in gekort tot eentje van een paar uur.

Ik vond dat we onze kleindochter moesten verrassen.

We zijn ze dan maar van de school gaan afhalen.

Toen de juffrouw haar bracht waren er hier opeens watervalletjes uit mijn ogen.

Ik kon het niet tegen houden en vond me wel wat belachelijk maar ik ben ook maar een mens.

En dan nog eentje met een klein hartje zo bleek nog maar eens.

Zelfs nu ik dit schrijf drupt er vocht uit mijn ogen.

Maar het was een grote opluchting dat onze kleindochter echt wel blij was ons te zien.

Van de school reden we dan naar huis om nummer twee te zien.

Die was wat minder blij want het was nog maar de tweede witte die hij zag?

En toen waren er ook hier watervallen bij hem, maar van schrik dan.

Gelukkig kon ik het ijs vlug breken met enkele cadeautjes.

We wisten dat hij graag de plaatselijke filmpjes over dinosaurussen zag.

Daarom had ik wat dino popjes gekocht in Belgie.

Ongelooflijk hoe blij hij hiermee was hij stond gewoon te dansen van geluk.

En ja natuurlijk weer een watervalletje bij mij.

Ondertussen was het al avond geworden ,en omdat ik al zoveel vocht had verloren, door die lekkende ogen ,ben ik het vochtgehalte van mijn lichaam maar terug op pijl gaan brengen met die andere witte uit het dorp hier.

Tot zover mijn eerste bericht van hier.

We zullen de eerste dagen hier wel in het dorp blijven dus het zal nog wat duren eer er echt iets te beleven valt voor jullie.