Op jullie verzoek zijn we terug naar de berg des doods geweest.

Voor mij was het niet simpel ik heb bloed zweet en tranen gelaten op die berg.

Bloed dat was omdat jullie het bloed onder mijn nagels uithalen.

Zweet was van de warmte.

En de tranen was van de emotie van de schoonheid van deze berg.

Ik heb wat opzoekingen gedaan op internet en ik heb hier heel weinig over gevonden.

Een website namelijk.

Maar er staat genoeg info op om het allemaal wat te begrijpen.

Wat ik niet begrijp is dat er op deze mooie lokatie geen toeristen zijn.

We hebben deze keer wel een paar Thaise bezoekers gezien,maar dat waren echt maar een paar.

Als enige uitleg hier voor denk ik dat de Thaise mensen echt niet graag wandelen.

Hier i n de steden of dorpen ziet men echt weinig mensen te voet.

Ze nemen de brommer om naar de overkant van de straat iets te gaan kopen.

Ik overdrijf echt niet hier word de brommer genomen om 25 meter verder te geraken.

Het is dus echt een bezienswaardigheid dat ik een wandeling door het dorp hier maak.

Iedereen stopt om een lift aan te bieden,en als je zegt dat wandelen goed is voor de gezondheid begrijpen ze dit echt niet.

Maar ik was over die berg bezig natuurlijk.

De tweede reden dat er hier weinig volk rond loopt is dat deze berg pas in oktober 2007 is ontdekt.

Hij ligt hier al miljoenen jaren maar nu hebben ze pas in gezien dat het hier iets wonderbaarlijk te zien is.

Er is hier iemand die al vele landen heeft gezien maar zoiets als dit is HEEL bizonder.

Nu wat informatie over deze berg.

De berg des doods is de naam die ik er aan gaf omdat ik er de eerste keer doods angsten heb uitgezweet en ik niet alleen.

De echte naam is Pookaopakarang or Coral Mountain.

Maar om het moeilijk te maken noemt men deze berg ook nog "de berg van de honderd geluiden".

Dit komt omdat men met een steen op de rotsen slaat er altijd een ander geluid uit komt.

Dat zou zijn omdat de rotsen mineralen bevatten.

En om het nog moeilijker te maken staat er op de wegwijzers hier "romantic road".

Dus als je ooit naar hier moest komen zal wel wat zoek werk hebben of anders kun je mij uit nodigen om te gidsen.

Dus...

Deze berg bevindt zich in de bossen van phetchabuun.

Deze vindt men ongeveer 350 Km noordelijk van Bangkok.

De berg heeft zijn naam te danken aan zijn koraalachtig uitzicht van de rotsen.

Hun scherpe rotsen laat de mensen denken dat ze een open lucht grot rond lopen of in een koraalrif in de oceaan.

Het verschil meteen koraalrif in de oceaan is dat men in een oceaan er over kan zwemmen, ik moest er over lopen.

Deze keer had ik wel schoenen aan en geen sleffers,wat veel makkelijker was.

De berg heeft een hoogste top op 1200 meter boven de zeespiegel.

Men denkt dat het hier vroeger een oceaan was.

Maar we zitten wel op 1200 meter hoogte.

Er zijn hier veel fossielen gevonden,en nog te vinden, van zeedieren.

En andere mogelijkheid is dat de aardplaten tegen elkaar geschoven zijn en zo de berg heeft doen ontstaan.

De aardkorst bestaat uit vijftien grote stukken gesteente, de zogenaamde aardplaten.

Sommige daarvan zijn volledig bedekt met water.

Anderen steken boven de zeeën uit, die bevinden zich de zeven continenten: Afrika, Azie, Europa, Noord-Amerika, Australie en Antertica.

Omdat de dunne aardkorst op de aardmantel drijft, zijn de aardplaten voortdurend in beweging. Ze botsen, drijven uit elkaar of schuren tegen elkaar aan.

De continenten zijn daardoor voortduren in beweging!

Noord-Amerika, bijvoorbeeld, drijft elk jaar 3 cm verder weg van Europa.

Waarschijnlijk vormden onze continenten vroeger een grote landmassa: het oercontinent .

Zo'n 150 miljoen jaar geleden brak dit continent in stukken.

Dit zou ook hier kunnen gebeurt zijn door dat de aardplaten tegen elkaar kwamen en zo alles omhoog duwden.

Iets dat vroeger op de zeebodem lag, lag ineens op een bergtop.

Deze stukken dreven uiteen door de bewegingen van de aardplaten.

Op een wereldbol kun je nog goed zien dat de verschillende continenten in elkaar passen.

Dat zie je bijvoorbeeld goed als je de westkust van Afrika bekijkt; die past precies in de lege plek tussen Noord- en Zuid-Amerika.

Dus ik denk dat dit hier ook is gebeurd met dit domein.

Het domein heeft een oppervlakte van 800 acres.

Nee geen typ fout.

Ik ga jullie nog wat leren.

De acre is een oppervlaktemaat, die een verschillende oppervlakte heeft al naar gelang de oorsprong en het gehanteerde systeem.

Deze maat werd voornamelijk gebruikt voor de vlaktemaat van landbouwgrond.

De gedachte achter de waarde van de vlaktemaat is dat het een man met een os ongeveer één dag kost om het te ploegen.

In 1958 definieerden de VSen de landen van het Gemenebest de lengte van de internationale yard als 0,9144 meter.

Door deze definitie is een inch precies 2,54 centimeter.

In de Verenigde Staten wordt standaard gebruik gemaakt van de landmetingsacre (Engels: survey acre).

Deze is gebaseerd op de "Mendenhall Order", die werd uitgevaardigd op 5 april 895 door Thomas Corwin Mendenhall, hoofd van de U.S. Coast and Geodetic Survey. In de Mendenhall Order werd de meter vastgesteld op 39,37 inch, waardoor de inch een fractie meer dan 2,54 centimeter is.

Aangezien de acre uiteindelijk afgeleid is van de inch, is de Amerikaanse acre iets groter dan de internationale (Angelsaksische) acre. Het verschil is echter minimaal.

1 internationale acre staat gelijk aan de volgende metrische eenheden:

4046,856 422 4 vierkantemeter of 0,404 685 642 24 hectare

1 Amerikaanse landmetingsacre staat gelijk aan:

4046,872 61 vierkante meter of 0,404 687 261 hectare

1 acre (beide varianten) staat bovendien gelijk aan de volgende eenheden:

66 voet × 660 voet (43.560 vierkante voet. Een voet is 12 inches)

4840 vierkante yards (een yard is drie voet)

10 vierkante chains (een chain is 22 yard)

4 (Engelse) roeden 

1 chain × 1 furlong(een furlong is 10 chains, elke chain is zoals gezegd 22 yard)

1/640 (0,001 562 5) vierkante mijl (of omgekeerd: 1 vierkante mijl staat gelijk aan 640 acres)

1 internationale "acre" staat gelijk aan de volgende Indiase eenheid:

100 Indiaanse cent"cent" (1

uit en begin maar te rekenen.

We begonnen onze wandeling op de parkeerplaats waar wel geteld nog een auto stond.

We gingen via de trap omhoog,maar niet voordat ik mijn knie volledig had ingepakt.

Het verband spande wel heel hard maar zoals later gebleken is was het dat wat me toch goed heeft geholpen,ook mijn stok niet vergeten natuurlijk.

Het was zoals ik in een vorig verhaal al schreef bangelijk mooi.

Terug beneden wilde de vrouwen niet meer verder omdat ze wisten dat de hel nog moest komen.

Ik wilde perse verder,ik werd voord gestuurd door jullie,ik moest en zou mijn beloftes nakomen,al moesten ze me komen halen met de helikopter.

De een al wat mooier dan de ander.

Ik heb zelf moeten doden tussen al die pracht hier.

Een vervelende Thaise vlieg, van een voor mij ongekend merk, bleef mij maar irriteren door altijd op mijn oor te gaan zitten.

Na een beetje geduld en wat klappen tegen mijn eigen oren kwam de vlieg eenmaal teveel terug.

Een laatste tik en er was weer een slachtoffer gevallen op "de berg des doods".

Nu konden we rustig verder ,voorlopig toch.

Na een tijdje kwamen we aan de grot.

Vermits ik nog altijd meer kilo's woog dan voor mijn vertrek uit Belgie,besloot ik maar niet mij door die smalle opening proberen te wringen.

De vrouwen gingen dus alleen met de camera naar binnen.

Wij zochten wat zo genaamde fossielen bijeen tot de vrouwen terug kwamen.

Dan ging de tocht verder door de jungle.

Over en onder lianen,steil naar boven en steil naar beneden.

Onze stok,schoenen en mijn verband aan de knie deden wonderen.

Het ging veel makelijker dan de eerste keer,maar dat is altijd zo met de tweede keer.

Toen we de hel bereikt hadden moest ik na enkele meters passen.

Mijn knie kon de uitdaging niet aan en omdat ik geen kuren wou doen gaf ik voor de laatste honderd meter de camera weer aan Noi.

Eerst wilde ze niet gaan,maar ik zei ,als jij niet gaat moet ik gaan, het is een belofte die ik moet nakomen inverband met de foto's.

Ze had dus geen keuze als ze mij wilde sparen.

En ze ging,toch een goei vrouwke dat ik heb he.

Ze heeft er geen spijt van gehad want er was nog een grot en een ongelooflijk mooi uitzicht.

Ze verdiend een pluimpje want ik heb de top niet gehaald,zij wel.

De terug weg verliep goed en we eindigde ook goed en in een kraampje hebben we wat gegeten en wat frisdrank gedronken.

Voor mij was deze dag op een na de beste van mijn reis.

Ik geef jullie nog de enige website die ik gevonden heb er staat ook een filmpje op.

http://enews.mcot.net/clip.php?nid=3377