Geen droom dus.

Ze hadden hier al een kruk gemaakt van bamboe,waar ik me mee moest verplaatsen.

In de douche had ik een stoel laten zetten zodat ik mij kon wassen.

Ik ben tegen de middag,op aandringen van velen,toch maar naar het ziekenhuis geweest.

Ik wist dat ze niet veel zouden kunnen doen.

De Jan hier heeft zijn auto ter beschikking gesteld als Janbulance.

Daar aangekomen werd ik direct geholpen en in een rolstoel naar de spoed gebracht.

Er lagen nog zes wachtende voor mij.

Het waren allemaal veel ergere gevallen dan ik.

Iedereen moet gewoon zijn beurt afwachten.

Er lag er een bij die duidelijk een gebroken been had en er kwam ook bloed uit zijn mond.

Waarschijnlijk een ongeval met een brommer.

Zijn zichtbare wonden werden wel verzorgd maar zijn been bleef onaangeroerd.

Het is hier zo dat,als men geen verzekering heeft,of geen geld,je niet word behandeld.

Wel niet menselijk vind ik.

Mijn knie deed ineens geen pijn meer.

Noi was mij intussen gaan inschrijven en laten weten dat we wel konden betalen.

Dan kwam ze samen met de Jan de zaal van de spoed binnen gewandeld.

Iedereen kan hier zomaar tussen de zieken en gekwetsten rond lopen,geen probleem hier.

Omdat ik wel kon betalen was het redelijk vlug aan mij.

Noi had intussen aan iemand uitgelegd wat het probleem van mij was.

Er werd beslist om xr foto's te laten nemen.

Nog niemand had toen naar mijn knie gekeken.

Ik werd dan het ziekenhuis rond gereden op weg naar de fotokamer.

De kamer had duidelijk een beetje verf nodig.

Het zal waarschijnlijk nog altijd de eerste verf zijn die er al vanaf de opening van dit ziekenhuis aan hing.

Ik moest op de tafel gaan liggen en ik moest zelfs mijn broek niet uitdoen.

De foto werd genomen met al mijn kleren aan.

Noi en Jan stonden naast mij en moesten zelfs niet weg voor het stralings gevaar.

Binnen enkele minuten waren de foto's klaar en ik werd terug naar de spoed geduwd.

Er lagen nog altijd evenveel mensen,alleen allemaal andere,op een uitzondering na ,die sukkellaar met zijn gebroken been en wat weet ik nog allemaal.

Geen geld wachten , tot er geld komt.

Mijn foto's werden op het lichtbord gehangen en er kwam iemand naar de foto's kijken.

Dokter?

Deze man ging met een van de foto's nog eens langs bij een vrouw die iemand anders aan het onderzoeken was.

Dokter?

Ze zagen dat alle vijzen nog op zijn plaats zaten.

De dokter?schreef wat pillekes voor en een rekverband.

Noi kreeg van de dokter?de raad om binnen twee dagen terug te komen met mij,als het niet beter was.

Ik kreeg het rekverband aan gedaan door een verpleegster,en ik moest voor de eerste keer mijn knie bloot maken om het verband aan te brengen.

Voor we in de auto stapten nog even een betere kruk mee gekregen en wij richting huis natuurlijk,want er stond weer een feestje op de planning.

Zo een feest gaat altijd door hier.

Er was eigenlijk reden voor twee feestjes,want de dokter? Had gezegd dat het allemaal wel mee viel.

Maar het deed die avond nog wel heel zeer.

Voor mij was het dus niet feesten en het was hier dan nog eens HEEL koud ook.

Vroeg naar bed dus, maar slapen met een discobar en een orkest onder het raam brengt alleen maar koppijn en geen slaap.

Al bij viel het dus toch nog mee volgens de dokter?

Slaapwel.