Het mysterie ... van Kam Chanode

Nog een uitgesteld verhaal dat ik hier ga schrijven omdat het lang geduurd heeft om het uit onze dames te krijgen.

Ze hebben dit met de schrik van hun leven met horten en stoten aan ons verteld.

Ik weet niet dat wat ik ga schrijven juist is maar het is wat ik er van verstaan heb.

Dus zij die het andere verhaal kennen mogen zich hier ook eens op uitleven.

Hier gaan we dus haal eerst iets te drinken want dit zul je een paar keer moeten lezen eer je het snapt(ik ook nog niet helemaal).

Ik was erg geboeid met de legende die we te horen kregen na lang aandringen bij onze vrouwen.

Elke keer als we over onze bestemming iets vroegen kregen we het antwoord '' Je mag hier niets over vragen'.

We kregen ook de opdracht om ter plaatse over niets anders te denken dan alleen over goede dingen.

Ook mochten we foto's nemen maar die zouden waarschijnlijk toch mislukken.

Ik wist dat het slechts een mythe zou zijn, maar tegelijkertijd wilde ik dat echt eens mee maken.

We waren dus onderweg om deze mysteries te zien met mijn eigen ogen.

Niettemin vind ik het allemaal wel spannend.

Ik hou nog steeds van de verhaaltjes waar iedereen zo bang van is.

Het hoort natuurlijk bij hun cultuur van een bovennatuurlijke wereld.

We kunnen natuurlijk niet zien of bewijzen dat deze vreemde fenomenen bestaan, maar voor die paar die het geluk hebben een zesde zintuig denken te hebben is dit wat anders.

Volgens de lokale bewoners zat hier vroeger een gigantische slang.

Dat verklaard ook de grote versiering van het begin van het wandelpad tot aan de kleine tempel.

Deze weg misschien 200meter lang moesten we op onze blote voeten afleggen.

Een bord aan het begin van de brug over het meer schetst de regels: geen schoenen, geen vloeken, geen whiskey, geen graffiti, geen stelen van het heilige water, geen luide geluiden en, vreemd, geen vergadering.

De tempel is omringd door reusachtige palmbomen die volgens onze vrouwen nergens anders in Thailand groeien.

In dit bos zou er in 1989 een film afgespeeld worden door een mobiele bioscoop.

Het verhaal vond plaats in januari van 1989 dus eigenlijk nog niet zo lang geleden.

De verhuurder zou 4000 Baht krijgen om zijn film daar af te spelen.

Er was echter een conditie,hij moest het bos voor 4uur s'morgens verlaten hebben.

Was dit niet het geval dan zou hij het bos nooit meer uit komen.

Toen de man op de afspraak verscheen om zijn materiaal te installeren, samen 7 werklieden,was er helaas niemand ter plaatse om de mannen te begeleiden naar de juiste plaats voor de filmvertoning.

Maar de man had al een voorschot ontvangen en hij begon dus alles maar te installeren omdat dit toch een tijd rovende bezigheid was.

Eens alles geïnstalleerd en klaar voor de vertoning was er echter nog niemand aanwezig om de vertoning bij te wonen.

De werkmannen zette zich neer voor het scherm en wachten tot het 9 uur was, want dan zou de film beginnen.

Om klokslag negen uur stonden ze recht en zagen dat er achter hun rug veel volk had plaats genomen zonder dat ze iets gehoord hadden.

Iedereen zag er zo mooi en proper uit, de vrouwen droegen witte kleren en zaten aan de linkerkant, en de mannen droegen zwarte Chinese outfits, en zat aan de rechterkant.

De film werd gestart en de aanwezigen bekeken de film zonder enig geluid te maken of emoties te tonen.

Wat de werklui ook opviel is dat er geen enkele verkoper van frisdranken of voedingsmiddelen aanwezig waren.

Ze draaide hun film af en na de vertoning ging iedereen zonder iets te zeggen weg.

Omdat de man toch een beetje schrik had van al dit gedoe, en omdat hij voor vier uur het bos moest verlaten hebben,pakte hij alles vlug in en vertrok.

Als ze door reden hadden ze het gevoel dat ze over water reden en zagen kleine golven voor hun bus uitdrijven.

Eens uit het bos kwamen ze een paar kilometer aan en benzinestation.

Ze verfristen zich en namen wat te eten omdat ze tegen de gewoonte in tijdens de voorstelling niets hadden kunnen eten.

De lokale bevolking zag hen, en velen vroegen waar ze de films hadden afgespeeld.

Ze hadden de bus wel zien rijden en waren opzoek geweest naar de plaats waar ze de film zouden afspelen.

Niemand had echter de plaats gevonden en al hoewel er tijdens zo een vertoning nogal veel lawaai word gemaakt had niemand de plaats kunnen vinden onlangs het vele lawaai.

Iedereen was verward maar toen ze de plaats beschreven waar ze te vinden waren ,werd er voor de plaatselijke bevolking veel duidelijk.

' Het was de spookstad van 'Pee Bong Bod'!

Ze zeiden dat ze waren ingehuurd door een spook om een film af te draaien voor spoken.

De mannen schonken er weinig aandacht aan omdat ze moe waren en wilde gaan slapen.

Thuis aangekomen wou de man iets uit zijn geldkas halen en zag toen zijn envelop met het voorschot van die zogenaamde geest liggen.

Bij het openen van die envelop bleek het geld dat erin zat verbrand te zijn.

Daarop is de man terug naar de plaats gegaan en heeft er een kleine tempel opgericht als dank aan de spoken dat ze hem verder hebben gerust gelaten.

Er is ook een kleine stenen vijver die vanzelf vol loopt met water maar niemand kan verklaren hoe het water in de vijver komt!

Ik wel denk ik.

We moesten natuurlijk van het water drinken en er werden ook wat flessen gevuld om mee naar huis te nemen.

nu kan er niets meer fout gaan.

Alleen de foto's nog natuurlijk want die zouden waarschijnlijk mislukken.

Niet dus.

Er zijn een paar foto's bij die overbelicht zijn omdat ik een foto nam tegen de zon in met een Boeddhabeeld op de achter grond.

Dit geloven ze hier niet want volgens hen hebben de spoken mijn foto laten mislukken.