Na een hele dag door de bergen hebben gereden en vele keren onze maat waren kwijt gespeelt,den Dirk reed mee met zijn eigen auto tot in Pai,kwamen dood vermoeid aan in Pai.

Rond 14 uur kwamen we bij een resort waar we van plan waren te overnachten.

Dat was dus pech alles was vol.

Geen probleem dachten we want het staat hier ongelooflijk vol met hotelletjes en resorts.

Eerst even iets eten en weg dachten we.

Toen ik een Europese menukaart kreeg heb ik op aanraden van Noi een hamburger besteld.

Het bleek en hamburger te zijn gewoon tussen een boterham.

En lekker was het ook al niet;

Gelukkig was er ketchup die ik dan maar massaal over die (hamburger) heb gekapt om nog iets smaak te hebben.

Na ons etentje,dat eigenlijk niemand lekker vond,reden we de weg terug om een slaapplaats te zoeken.

Onderweg een paar keer gestopt bij een resort en ook een hotel,alles vol zeker.

In het stadje zelf sprongen ze dan maar met vier tegelijk uit de auto de ene naar ginder de ander naar daar.

Iedereen op zoek naar een slaapplaats niets dus.

Na drie uur zoeken,3 uur, vonden ze een plaats met twee bungalokes en we hadden er drie nodig.

We hebben die twee maar genomen en dan maar samen gehokt(omdat het moest).

Juist voor het donker waren we geïnstalleerd.

Nu hadden we de hele dag in de auto gezeten en alleen mooie berg landschappen gezien.

De vrouwen beslisten om naar de markt te gaan.

Den Dirk stelde voor om in de eerste bar,restaurant,cafe pup of wat dan ook binnen te stappen.

Dat hebben we dus gedaan.

De vrouw die stond te koken keek de ogen uit haar kop.

Blijkbaar gaan ze hier ook niet zo vroeg uit.

Wij wel dus.

Na een vijftal pinten kwam er nogal een verdwaasde Engelsman binnen.

Hij rolde een fijn sigaretje en ging naast den Dirk zitten.

Na enkele minuten kreeg ik precies ineens een ferm stuk in mijn kl................eren.

Ik werd misselijk moest gaan overgeven.

En dat van VIJF pinten.

Toen ik terug kwam was den Dirk erachter gekomen dat het stadje hier bekend staat om de opiumtoeristen!

Nu viel onze Bhat waarom hier alles vol was.

Den Engelsman zei dat in de kroeg naast die van ons nog meer witte mannen als ons zaten en vroeg of we niet mee gingen om kennis te maken.

Ik zag dat niet goed zitten want mijn maag laag daar juist bijna mee in de sloot.

Maar mijne maat bleef bij mij aandringen en dan zijn we maar eens gaan zien.

Daar aangekomen zaten er zo'n man, en vrouw, of acht rond een kampvuur.

We werden uitgenodigd om plaats te nemen.

Dirk ging zitten en ik moest beginnen lopen.

Die geur die daar hing niet te doen.

Het pakte weer op mijn maag en ik was juist op tijd aan de beek.

Lang boven eruit wat er nog niet uit was en langs onder kon ik mijn sluitspier net genoeg aanspannen om niet in mijn broek te sch doen.

Ik met rode oortjes terug naar binnen want iedereen had er een buffel horen brullen!

Ik nog een pepsi besteld en na het eerste slokje begon alles opnieuw.

Toen ik langs den Dirk liep heb ik gezegd dat ik na het sloot bezoek naar hutje ging omdat ik bang was dat mijn sluitspier die ongewone bewegingen niet meer zou aankunnen.

Daar aangekomen kreeg ik eerst nog bijna ruzie omdat ik mijne maat had achter gelaten.

Maar een paar minuten later begrepen ze het toch waarom ik zo snel terug was.

Ik kon nog juist op tijd de badkamer bereiken.

Gelukkig want amper op de wc en mijn sluitspier had al zijn kracht verloren.

Die nacht heb ik nog enkele keren het kleine huisje moeten bezoeken tot het genoegen van het koppel dat bij ons op de kamer sliep.

Dus nu weet ik nog niet waar van ik zo ziek was.

Was het van opiumrook?

Van vijf pinten bier?

Die hamburger die een smaakske had?

Of had ik een ziekte gekregen van de muggenbeten?