We zijn enkele dagen weggeweest.

Ik zal vanaf nu hopelijk terug regelmatig verslag kunnen uitbrengen.

Het was heel vermoeiend het is 8 uur rijden vanuit ons dorp.

Onderweg eerst eens gestopt bij een stuwdam.

Dan onze weg verder gezet naar iemand die ik ken vanuit Belgie die ook met een Thaise is getrouwd en die in Chieng mai een huis heeft.

Vandaaruit zullen we uitstapjes doen naar de bergvolkeren en de gekende langnekken.

Chiang Mai of Chiengmai , is de hoofdstad van de van chiang mai.

De plaats ligt zo'n 700 km ten noorden van Bangkok tussen de hoogste bergen van het land.

De rivier de Ping stroomt door de stad en is een zijrivier van de Menam.

De laatste jaren is de stad in hoog tempo gemoderniseerd, maar is niet zo'n wereldstad zoals Bangkok dat is.

Er zijn veel redenen waarom er jaarlijks duizenden toeristen naar de stad komen.

Onder andere vanwege de belangrijke strategische ligging in het verleden in verband met de zijderoute.

Later is de stad vooral een belangrijk centrum geworden voor handwerken, paraplu's, juwelen (voornamelijk zilver) en houtsnijwerk.

Na onze eerste nacht in ons gratis hotel zijn we naar een tempel op Doi Suthep geweest.

Doi Suthep is een must voor wie in Chiang Mai komt.

Vanop de 1600 m hoge heuvel heeft u er (bij goed weer) een panoramisch zicht op de stad Chiang Mai,die de Roos van het noorden genoemd word.

Bijna op de top van de Doi Suthep,op een hoogte van 1.050 m, bezochten we de tempel Wat Phrathat Doi Suthep, één van de belangrijkste koninklijke tempels van Chiang Mai.

Een trap van 306 treden leidt ons naar deze tempel, die schittert van pracht en praal.

Maar vol goede moed, en onze Thaise damens an onze zijde,hebben we toch maar de kabellift genomen.

U bent niet echt in Chiang Mai geweest, als u de Wat Phrathat Doi Suthep niet bezocht heeft.

Enkele kilometers verderop kan men een bergstam gaan bezoeken.

De Hmong stam.

De Hmong zijn te verdelen in 2 subgroepen, Witte en Blauwe Hmong.

Zij leven in de bergachtige gebieden van China, Vietnam, Laos en Thailand.

In Thailand leven ongeveer 60.000 Hmong, verspreidt over het hele noorden.

Daarnaast leven 50.000 Hmong uit Laos in vluchtelingenkampen langs de noordoostelijke grens van het land.

Deze etnische groep stamt oorspronkelijk uit West-China. The Hmong-huizen staan, in tegenstelling tot die van vele andere stammen, niet op palen.

De woonverdieping ligt echter iets hoger, daaronder bevindt zich een soort souterrain of kelder voor voedselopslag.

Al zeer lang houden de Hmong zich grotendeels in leven door de verbouw van papaver voor opium.

Langzaam (onder druk van de Thaise regering) proberen ze de teelt de rug toe te keren en leggen ze zich steeds meer toe op het promoten en de verkoop van hun schitterend en vakkundig naaiwerk als aanvulling op het inkomen.
Van oudsher maken Hmong-vrouwen uit katoen en hennep kleren voor de hele familie.

De kleren van de Hmong zijn rijkelijk versierd met schitterend borduurwerk en zilveren sieraden.

De Hmong zijn strikte animisten (vereren van geesten).

Sjamanen gebruiken indrukwekkende ceremonies om met die geesten in contact te komen.

De Hmong zijn het minst geneigd om zich te laten bekeren tot het boeddhisme of christendom.
De Hmong zijn ijverige en onafhankelijke mensen, trots op het dragen van hun zilveren versierselen gedurende plechtigheden en zeer trouw en toegewijd aan de hemelgeest van wie ze geloven dat deze de schepper is van hun zeer oude levenswijze.