Zo, nu mag ik eens een Thaise begrafenis van dichtbij volgen.

Niet dat ik het graag doe maar het betrof een familielid van ver weg.

De plechtigheid werd volledig in een tempel gehouden waarschijnlijk door plaats gebrek bij de familie.

Dit is echter geen goedkope beslissing.

Maar je maakt het natuurlijk zo duur dat je het zelf vind.

De bedragen gaan van enkele (tien)duizenden' per dag, tot in doorsnee zo'n 5 a 6.000 THB voor een normale tempel.
Dit bedrag dekt dan de huur van de rouwruimte, de dagelijkse gebeden door de monniken, het verzorgen van drank en spijs aan de bezoekers etc.
In de rouwruimte is er meestal nog keus in grote en 'decoratie'ligging binnen het tempel complex.
En natuurlijk het aantal monniken dat er aanwezig is bij de dagelijkse gebeden.

Als dit alles geregeld is word de kist van de overledene in koelkist geplaatst.

Deze kist word op een verhoog geplaatst en versiert met bloemen en kleine lampjes.
Dat het lichaam in zo'n 'koel-kist' geplaatst word heeft een goede reden, een Th begrafenis gaat van 3 dagen tot zelfs meerdere weken, en in dit klimaat kan je dan niet zonder meer het lichaam zo lang opbaren.
Als dit alles achter de rug is komen er een paar monniken een kort gebedwake houden.

Blijkbaar is dit heel belangrijk voor het welzijn van de afgestorvene.
Ik zeg dit in niet respectloos.., maar een aantal van de rituelen hebben meer met bijgeloof dan realiteit te doen, en zodoende.
Een paar zulke toestanden, aan het einde van een gebedsronde is het gebruikelijk dat er water in een schaaltje gegoten wordt tijdens het gebed, bij normale gebeden houden een of meerdere personen hun hand of vinger in de waterstraaltje, echter bij een begrafenis mag je dat niet doen, daar mag je dan hoogstens het schaaltje aanraken, je vingers in het straaltje houden is zoveel als dat je zelf de overledene bent (of snel zal worden).
Dan nog dat je voordat je je eigen huis of grond weer betreed, je handen en gezicht moet wassen.

Voor dit doel staat er een schaal met water (of een paar flessen water).
De volgende morgen word er door de familie van de overledene, het ontbijt voor de overledene gebracht, dit word herhaald tot de laatste dag, waarbij het laatste ontbijt met verdere rituelen verbonden is.
Iedere avond tot de dag van de crematie wordt er een gebedsronde gehouden, dit in bijzijn van de familie en diegenen die hun laatste eerbetuiging brengen.

Zulke avonden worden steeds 'voorgezeten' door vrienden of kennissen, of de ene of andere belangrijke persoonlijkheid, afhankelijk van de sociale status en/of relatie.
Dit 'voorzitterschap' wordt ook geafficheerd, op voorhand, voor de gehele duur van de begrafenis-dagen.
De bezoekers brengen gebruikelijker wijze een omslagje mee met donaties.

Deze donaties worden dan gebruikt om de kosten van de avonden te financieren (min of meer).

Bij ons hier in het dorp word er ook geld opgehaald bij ELK huis,dit is 20 Bath,om zo toch nog een min of meer normale crematie te krijgen.
Op de derde dag gaat de overledene, naar Thais geloof , op bezoek, of naar zij zeggen 'naar huis'.
Dit is naar hun zeggen herkenbaar omdat alle honden in de buurt beginnen te huilen.

En huilen doen de honden hier regelmatig.
Afhankelijk van de relatie tot de gestorvene word deze (geest) dan al dan niet in het huis gehaald.
Dit gebeurt door het branden van wierookstokjes, offergaven aan de 'huisgeest' om deze mild te stemmen en de bezoekende geest binnen te laten.
Binnenshuis word dan aan de favoriete plaats van de overledene eten en drank geplaatst, en de gesprekken gaan dan meestal in die richting alsof ze levend aanwezig is, waarbij in het verloop er op geduid word dat ze overleden is (heel voorzichtig....) en een indruk gecreëerd die de geest het gevoel moet geven dat alles zover in orde is en zich geen zorgen moet maken over de personen die achtergebleven zijn.
De Thais letten in dit moment op iedere verandering in de omgeving, wat er dan op duid dat de geest aanwezig is.
Dingen zoals vreemde geuren, voorwerpen die zich blijkbaar verplaats hebben enz.
Vanaf dat moment is de geest permanent aanwezig, niet alleen thuis maar ook wanneer je ergens naar toe gaat, kan het zijn dat deze meegaat.
Nog even over het voorzitterschap, deze persoon opent de gebedsronde, met eerst kaarsen aan te steken voor Boeddha beelden en een kort gebed, daarna kaarsen op een altaartje voor de monniken en een respectbetuiging, gevolgd door kaarsen en wierook aan een altaartje bij de kist van de overledene.
De ceremonie meester leid dan de eerste ronde gebeden in (stel je maar niet te veel voor onder 'ceremonie meester', tenminste niet in gewone tempels, dit is meestal iemand van het leken personeel van de tempel).

Na de gebeden word de kist naar buiten gedragen door de familie en word er een laatste groet gebracht.

De hele stoet doet dan drie rondjes om de tempel en de kist word dan voor de oven geplaatst.

Eerst komen de hoog geplaatste heren en dames ,na afroeping van hun naam,een laatste groet brengen.

Daarna komt de rest aan de beurt.

Het gezicht van de dode word een laatste maal gewassen en verdwijnt dan in de oven.

Later word de as bij elkaar ge raapt en word het meegegeven om in de tempel van het dorp of huis van de familie bijgezet te worden in de muur of eigen geestenshuisje.