Den boom in!
Gisteren heb ik, zoals ik eerder geschreven heb,ene gaan drinken.
Noi was er niet blij mee.
Toen ze dat tegen mij zegde heb ik gezegd dat ze den boom in kon.
Ik bedoelde het niet zo maar ze deed het wel.
Ze koos een van de vele bomen in mijn tuin uit en ze begon er aan.
Ze klom op haar blote voeten in den boom.
Toen ze daar dan toch in zat heeft ze van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat vruchten te plukken.
Meloem ,dat is de naam van deze vrucht.
Hij word gekookt en samen met andere groenten op tafel gezet.
En ze was eigenlijk blij dat ze den boom in moest van mij.
Dus eind goed alweer en pint te goed!
Feestje voor een 65+ser.
Niet veel te melden van hier uit.
Het weer is nog te genieten op enkele uurtjes na.
Gisteren 41° in de zon en 34°binnen.
Dat is nog te doen.
Wel al een virus op mijne laptop gehad.
Ik heb het in twee dagen tijd dan toch kunnen verwijderen.
Hopelijk is het virus nu niet op mij overgeslagen.
Ik kan het hier heeeeeeeeeeel goed gewoon worden.
Alleen met het op peil houden van mijn vochtgehalte heb ik wat problemen.
Alle dagen al te veel binnen gekapt.
Maar het was telkens om mijn sociaalcontact met de dorpsbewoners op peil te houden.
Maar dat zal ik ook wel gewoon worden zeker.
Gisteren het zoveelste feestje op rij.
Deze keer van mijne huisbaas,die hier ook woont,die had echt wel iets te vieren.
De gelukkige is 65 geworden en dat wil zeggen dat hij officieel op pensioen is.
S'Morgens werd er een speenvarkentje(geslacht +/- 20kilo)aan het bamboespit vastgemaakt,zodat het rustig kon rond gedraaid worden op een vuurtje.
Een paar vissen werden ook vakkundig ge bbq .
Er werden ook een drietal plaatselijke kippen geslacht.
Geslacht is een groot woord want van de beestjes word de halsslagader doorgesneden en het bloed word opgevangen in een kom.
Dit bloed word later bij de soep gedaan.
Deze soep zal later op de avond op onze borden belanden.
En ze was lekker.
Maar voor het zover was moest er nog wat voor muziek gezorgd worden.
Daar is mijn buurman goed in dus die heeft dat dan maar gedaan.
Hij bracht ook zijn knecht elektricien mee.
Deze man zou goed passen in een circus.
Veiligheid ,is hier een woord dat ze niet kennen.
Maar den Dj moest electric hebben.
Die word dan gewoon van de hoofdkabel afgetapt.
Zo gauw dat dit was aangesloten kon den Dj beginnen.
Deze goed menende man kent enkele maar een stand op zijn volumeregelaar,en dat is de maximum stand.
En ik kan jullie garanderen dat dat hard is!
Praten tegen elkaar lukt dan niet meer en dan moeten we maar drinken zeker.
Het feestje veranderde al snel in een Full moon openlucht kareoke.
Er werd meer whisky gedronken dan waar de dames tegen konden.
En er moest er zelfs een naar haar kamer gedragen worden.
Dat was gelukkig niet ver want het was de vrouw van de nu 65 plusser.
Dan zijn we rustig beginnen uitbollen en zijn we ook naar huis gegaan.
Gelukkig moest ik Noi nog niet dragen maar het had niet veel langer mogen duren.
Zo nu ga ik de kleindochter van de school halen en daarna ga ik rustig proberen mijn vocht gehalte terug op peil te brengen.
Schol!
Big big problem!
Eergisteren de klein van de school gaan halen met mij als chauffeur.
Links rijden hier ,dus moest ik extra oppassen.
Gelukkig had ik dit al kunnen oefenen op het werk.
En ook goed dat mijne kater al weg was.
Met een kater kunt ge hier wel beter binnen blijven ,eergisteren was het hier 44.8°in de zon dan wel.
Binnen was de max 36°;
De minimum temperatuur was hier 25°.
Dat verklaart natuurlijk waarom we hier het vocht gehalte van ons lichaam regelmatig moeten bijvullen.
Meestal gebeurd dat tegen de avond.
En alleen drinken doet men hier echt niet alleen.
Voor de rest is het hier voor ons gewoon grootouders spelen.
Daar genieten we nu volop van.
Gisteren zijn we dan uitgebreid gaan winkelen.
In de zon was het 47.5° warm.
En s'nachts 24° koud.
Binnen was het 36.° max en 25°min.
Ik had wat meer alcoholvrij vocht nodig dus gingen we hier naar een grote supermarkt.
In deze supermarkt is ook een speelhoek voor kinderen.
Hier staan allemaal spelletjes opgesteld waar men een geldstuk moet insteken en waar men dan voor een minuutje mee kan spelen.
Voor de kleinmannen van ons een zaligheid voor de portemonnee zo niet.
Ik wou al dat plezier dat ze hadden vlug even vast leggen met mijn camera.
Opeens stond er een bewakingagent naast mij die iets tegen mij zei.
Natuurlijk verstond ik hem niet en ik nam nog een fotoke.
Weer zei hij iets maar nu wat minder vriendelijk.
Ik maakte hem duidelijk dat ik geen Thais verstond en nam weer een fotoke want de kinderen zaten ondertussen weer ergens anders op.
Nu werd dieje gast toch echt kwaad zeker!
Ik had ondertussen al wel begrepen wat hij wilde maar wat hij wilde ,wilde ik niet!
Dus weer vlug een fotoke, want die minuut duurt hier precies maar dertig seconden, en de kleinmannen spurten van het een naar het ander.
Nu was er een fotoke teveel genomen volgens die bewakingsgast en hij greep naar zijn radio.
Dat ging dus uit de hand lopen.
Ik heb dan maar Noi erbij gehaald die nog niets in de gaten had zo plezant was het.
Ze luisterde naar de vent zijn verhaal.
Omdat ik het toch niet verstond maakte ik nog rap een fotoke terwijl mijn vrouw zijn preek aanhoorde.
Oei het brandalarm ging hier bijna af want er kwam rook uit dieje gast zijn oren.
Het werd hoog tijd dat ik eens goed ging luisteren.
Het dreigde echt uit de hand te lopen en er stond al wat volk te kijken .
Dus heeft Noi een vertaling gegeven van wat hij wilde zeggen.
Wat hij wilde zeggen wist ik ondertussen al lang maar ik hield me altijd maar van krommenaap.
Noi was ook al aan het discuteren met die man.
Ze snapte ook niet waarom dat niet mocht.
Toen hij zei dat als ik niet stopte hij zijn werk zou verliezen heb ik toch maar gedaan wat hij wilde.
Hij was blij dat ik het verstaan had.
Ik was zo blij niet.
Noi ook niet.
De schoondochter ook niet.
De kleinmannen begonnen nu ook moeilijk te doen want zij wilde natuurlijk geld voor in die speeltuigen.
Ik mijn camerake maar weg gestoken want we mochten geen fotos maken.
Stom he?
Het is toch wat met die bewakinsagenten .
Dan zijn we maar een ijsje gaan eten.
Ik kon het niet laten om toch vlug en fotoke te nemen van de smulpaap met haar ijsje.
Plaatselijke watervallen.
Hier zijn we dus .
Na een lange maar goede vlucht zijn we hier goed aan gekomen.
Ik had een temperatuurshock verwacht maar het viel goed mee.
Warm was het hier echt wel maar 35° is niet overdreven warm en ik kan er goed mee leven.
Maar het mag om goed te zijn echt niet warmer worden.
Op het moment dat ik dit schrijf is het hier 26° achter mijn bureau om zesuur in de morgen.
Ik ben er zo vroeg uit omdat mijn kleindochter naar school moet en die komen ze om half zeven al halen met het busje.
Maar de echte reden van mijn vroeg op zijn is eigenlijk de muziek die hier iedereen wakker blaast.
De reden van die muziek is een overlijden hier.
Hier word er dan gefeest,veel gefeest.
Gelukkig is de persoon al gecremeerd, en was het vanmorgen de laatste keer dat demuziek voor deze persoon heeft gespeeld.
Maar ik ben er zeker van dat ik nog dikwijls wakker zal worden geblazen door zulke muziek.
Het is elke keer dat ik naar hier kom dat er wel een gebuur komt te sterven.
Zou het dan toch aan mij liggen?
Hopelijk niet want ik heb het gevoel dat ze me graag hebben hier.
Maar er zullen wel uitzonderingen zijn zoals overal.
Maar voor ik hier in het dorp was zijn we eerst in Bangkok onze huwelijksverjaardag gaan vieren.
Veel viel er niet te vieren want onze kop stond richting kleinkinderen.
We hebben ons romantiek geplant uitstapje van drie dagen dan maar in gekort tot eentje van een paar uur.
Ik vond dat we onze kleindochter moesten verrassen.
We zijn ze dan maar van de school gaan afhalen.
Toen de juffrouw haar bracht waren er hier opeens watervalletjes uit mijn ogen.
Ik kon het niet tegen houden en vond me wel wat belachelijk maar ik ben ook maar een mens.
En dan nog eentje met een klein hartje zo bleek nog maar eens.
Zelfs nu ik dit schrijf drupt er vocht uit mijn ogen.
Maar het was een grote opluchting dat onze kleindochter echt wel blij was ons te zien.
Van de school reden we dan naar huis om nummer twee te zien.
Die was wat minder blij want het was nog maar de tweede witte die hij zag?
En toen waren er ook hier watervallen bij hem, maar van schrik dan.
Gelukkig kon ik het ijs vlug breken met enkele cadeautjes.
We wisten dat hij graag de plaatselijke filmpjes over dinosaurussen zag.
Daarom had ik wat dino popjes gekocht in Belgie.
Ongelooflijk hoe blij hij hiermee was hij stond gewoon te dansen van geluk.
En ja natuurlijk weer een watervalletje bij mij.
Ondertussen was het al avond geworden ,en omdat ik al zoveel vocht had verloren, door die lekkende ogen ,ben ik het vochtgehalte van mijn lichaam maar terug op pijl gaan brengen met die andere witte uit het dorp hier.
Tot zover mijn eerste bericht van hier.
We zullen de eerste dagen hier wel in het dorp blijven dus het zal nog wat duren eer er echt iets te beleven valt voor jullie.
Final countdown!
Nog een maand hard werken.
Het zal moeilijk zijn want de goesting komt bijna mijn oren uit.
Er is het laatste jaar veel veranderd op het werk.
De meeste veranderingen in mijn nadeel.
Het word steeds moeilijker om me te motiveren om elke dag(elke dag)men kl...; af te draaien
Maar ik zal dat laatste maandje wel doorkomen.
Daarna hoop ik eens goed te ontspannen en wat tripjes te doen in Thailand.
En feestjes zullen er zeker ook weer in overvloed zijn.
Zijn ze er niet maken we er zelf maar eentje.
Ik had wat plannen gemaakt, maar als men met een Thaise getrouwd is weet men dat men eigenlijk geen plannen moet maken.
Er zitten wel wat ideetjes in mijne kop.
Ik zal ze er voorlopig maar laten zitten anders kan het alleen maar tegen slagen.
Dus nu op weg naar de final countdown.
Ondertussen hoop ik op een grote lotto pot te winnen, zodat ik nooit meer hoef af te tellen, en voorgoed mijn boeltje kan pakken ,richting Bo Thai!
Terug aftellen!
De kogel is door de kerk!
Volgend jaar ga ik weer eventjes naar Thailand.
Als Jullie het willen zal ik ook dit keer weer het een en ander schrijven en enkele fotokes posten.
De meeste onder jullie heb ik al heel lang niet meer gezien vanwege de sluiting van mijn stamcafé.
Gelukkig is er nu nog internet.
De meeste onder jullie stuur ik wel eens wat rommel op via een emailtje.
Nu mijn aftellen begonnen is wil ik wel weten of het wel zin heeft om er zoveel moeite voor te doen .
De meeste onder jullie vonden het wel goed wat ik hier toen op drie maanden heb neer geschreven.
Mijn schrijf stijl is zoals ge weet speciaal en soms moeilijk te lezen.
Maar ge zult het ermee moeten doen.
Dus mijn vraag aan jullie is,vinden jullie mijn geschriften en fotos de moeite,en mag ik jullie lastig vallen met mijn verhaaltjes uit dat warme zalige Thailand?
Jullie begrijpen wel dat ik voor zoveel werk wel enige geïnteresseerde lezers nodig heb.
Dus vertel het maar rond en binnen een paar weken zal ik jullie reacties wel lezen hier onder.
Tot ziens maar waar dat gAat zijn dat weet ik niet hoor.
JPS
EINDE!
Dit is waarschijnlijk het laatste berichtje vanuit Thailand.
Gisteren zijn we even een goede dag gaan zeggen aan een vriendin van Noi.
Vier uur rijden heen en nog eens vier uur rijden terug.
Dat was niet plezant en dat alleen om een goeie dag te gaan zeggen.
Dus gisteren ook weer niets beleeft.
Straks hier een afscheidsdrink, en dan richting Bangkok naar de broer van Noi.
Daar kunnen we nog wat uitrusten en dan richting vliegveld.
Dus hier zal ook geen internet zijn zodat ik het hier moet afsluiten.
Dit was het dus.
Jullie zullen voortaan andere onzin moeten lezen om jullie dag door te komen.
Ik heb nog genoeg te vertellen maar de motivatie ontbreekt op dit moment.
Hopelijk begrijpen jullie dat.
Ik zal proberen nog wat foto's te plaatsen over de plaatselijke beestjes,zodat jullie geloven dat ik echt voor de natuur naar hier ben gekomen.
EINDE VERHAAL EN TOT ZONDAG MISSCHIEN!!!!!
De berg des doods de part 2 !
|
Op jullie verzoek zijn we terug naar de berg des doods geweest. Voor mij was het niet simpel ik heb bloed zweet en tranen gelaten op die berg. Bloed dat was omdat jullie het bloed onder mijn nagels uithalen. Zweet was van de warmte. En de tranen was van de emotie van de schoonheid van deze berg. Ik heb wat opzoekingen gedaan op internet en ik heb hier heel weinig over gevonden. Een website namelijk. Maar er staat genoeg info op om het allemaal wat te begrijpen. Wat ik niet begrijp is dat er op deze mooie lokatie geen toeristen zijn. We hebben deze keer wel een paar Thaise bezoekers gezien,maar dat waren echt maar een paar. Als enige uitleg hier voor denk ik dat de Thaise mensen echt niet graag wandelen. Hier i n de steden of dorpen ziet men echt weinig mensen te voet. Ze nemen de brommer om naar de overkant van de straat iets te gaan kopen. Ik overdrijf echt niet hier word de brommer genomen om 25 meter verder te geraken. Het is dus echt een bezienswaardigheid dat ik een wandeling door het dorp hier maak. Iedereen stopt om een lift aan te bieden,en als je zegt dat wandelen goed is voor de gezondheid begrijpen ze dit echt niet. Maar ik was over die berg bezig natuurlijk. De tweede reden dat er hier weinig volk rond loopt is dat deze berg pas in oktober 2007 is ontdekt. Hij ligt hier al miljoenen jaren maar nu hebben ze pas in gezien dat het hier iets wonderbaarlijk te zien is. Er is hier iemand die al vele landen heeft gezien maar zoiets als dit is HEEL bizonder. Nu wat informatie over deze berg. De berg des doods is de naam die ik er aan gaf omdat ik er de eerste keer doods angsten heb uitgezweet en ik niet alleen. De echte naam is Pookaopakarang or Coral Mountain. Maar om het moeilijk te maken noemt men deze berg ook nog "de berg van de honderd geluiden". Dit komt omdat men met een steen op de rotsen slaat er altijd een ander geluid uit komt. Dat zou zijn omdat de rotsen mineralen bevatten. En om het nog moeilijker te maken staat er op de wegwijzers hier "romantic road". Dus als je ooit naar hier moest komen zal wel wat zoek werk hebben of anders kun je mij uit nodigen om te gidsen. Dus... Deze berg bevindt zich in de bossen van phetchabuun. Deze vindt men ongeveer 350 Km noordelijk van Bangkok. De berg heeft zijn naam te danken aan zijn koraalachtig uitzicht van de rotsen. Hun scherpe rotsen laat de mensen denken dat ze een open lucht grot rond lopen of in een koraalrif in de oceaan. Het verschil meteen koraalrif in de oceaan is dat men in een oceaan er over kan zwemmen, ik moest er over lopen. Deze keer had ik wel schoenen aan en geen sleffers,wat veel makkelijker was. De berg heeft een hoogste top op 1200 meter boven de zeespiegel. Men denkt dat het hier vroeger een oceaan was. Maar we zitten wel op 1200 meter hoogte. Er zijn hier veel fossielen gevonden,en nog te vinden, van zeedieren. En andere mogelijkheid is dat de aardplaten tegen elkaar geschoven zijn en zo de berg heeft doen ontstaan. De aardkorst bestaat uit vijftien grote stukken gesteente, de zogenaamde aardplaten. Sommige daarvan zijn volledig bedekt met water. Anderen steken boven de zeeën uit, die bevinden zich de zeven continenten: Afrika, Azie, Europa, Noord-Amerika, Australie en Antertica. Omdat de dunne aardkorst op de aardmantel drijft, zijn de aardplaten voortdurend in beweging. Ze botsen, drijven uit elkaar of schuren tegen elkaar aan. De continenten zijn daardoor voortduren in beweging! Noord-Amerika, bijvoorbeeld, drijft elk jaar 3 cm verder weg van Europa. Waarschijnlijk vormden onze continenten vroeger een grote landmassa: het oercontinent . Zo'n 150 miljoen jaar geleden brak dit continent in stukken. Dit zou ook hier kunnen gebeurt zijn door dat de aardplaten tegen elkaar kwamen en zo alles omhoog duwden. Iets dat vroeger op de zeebodem lag, lag ineens op een bergtop. Deze stukken dreven uiteen door de bewegingen van de aardplaten. Op een wereldbol kun je nog goed zien dat de verschillende continenten in elkaar passen. Dat zie je bijvoorbeeld goed als je de westkust van Afrika bekijkt; die past precies in de lege plek tussen Noord- en Zuid-Amerika. Dus ik denk dat dit hier ook is gebeurd met dit domein. Het domein heeft een oppervlakte van 800 acres. Nee geen typ fout. Ik ga jullie nog wat leren. De acre is een oppervlaktemaat, die een verschillende oppervlakte heeft al naar gelang de oorsprong en het gehanteerde systeem. Deze maat werd voornamelijk gebruikt voor de vlaktemaat van landbouwgrond. De gedachte achter de waarde van de vlaktemaat is dat het een man met een os ongeveer één dag kost om het te ploegen. In 1958 definieerden de VSen de landen van het Gemenebest de lengte van de internationale yard als 0,9144 meter. Door deze definitie is een inch precies 2,54 centimeter. In de Verenigde Staten wordt standaard gebruik gemaakt van de landmetingsacre (Engels: survey acre). Deze is gebaseerd op de "Mendenhall Order", die werd uitgevaardigd op 5 april 895 door Thomas Corwin Mendenhall, hoofd van de U.S. Coast and Geodetic Survey. In de Mendenhall Order werd de meter vastgesteld op 39,37 inch, waardoor de inch een fractie meer dan 2,54 centimeter is. Aangezien de acre uiteindelijk afgeleid is van de inch, is de Amerikaanse acre iets groter dan de internationale (Angelsaksische) acre. Het verschil is echter minimaal. Conversie in andere vlaktemaateenheden1 internationale acre staat gelijk aan de volgende metrische eenheden: 4046,856 422 4 vierkantemeter of 0,404 685 642 24 hectare 1 Amerikaanse landmetingsacre staat gelijk aan: 4046,872 61 vierkante meter of 0,404 687 261 hectare 1 acre (beide varianten) staat bovendien gelijk aan de volgende eenheden: 66 voet × 660 voet (43.560 vierkante voet. Een voet is 12 inches) 4840 vierkante yards (een yard is drie voet) 160 perches (een perch is hier gelijk aan een vierkante rod (1 rod is 5,5 yard). Let op: als lengtemaat bestaat de perch ook en is daar gelijk aan een rod, oftewel een "lengte-perch" in het vierkant = een "oppervlakte-perch")10 vierkante chains (een chain is 22 yard) 4 (Engelse) roeden 1 chain × 1 furlong(een furlong is 10 chains, elke chain is zoals gezegd 22 yard) 1/640 (0,001 562 5) vierkante mijl (of omgekeerd: 1 vierkante mijl staat gelijk aan 640 acres) 1 internationale "acre" staat gelijk aan de volgende Indiase eenheid: 100 Indiaanse cent"cent" (1 Dus kies er maar een cent staat gelijk aan 0,01 acre)uit en begin maar te rekenen. We begonnen onze wandeling op de parkeerplaats waar wel geteld nog een auto stond. We gingen via de trap omhoog,maar niet voordat ik mijn knie volledig had ingepakt. Het verband spande wel heel hard maar zoals later gebleken is was het dat wat me toch goed heeft geholpen,ook mijn stok niet vergeten natuurlijk. Het was zoals ik in een vorig verhaal al schreef bangelijk mooi. Terug beneden wilde de vrouwen niet meer verder omdat ze wisten dat de hel nog moest komen. Ik wilde perse verder,ik werd voord gestuurd door jullie,ik moest en zou mijn beloftes nakomen,al moesten ze me komen halen met de helikopter. Na een prachtige wandeling door een bos vol planten en dieren.De een al wat mooier dan de ander. Ik heb zelf moeten doden tussen al die pracht hier. Een vervelende Thaise vlieg, van een voor mij ongekend merk, bleef mij maar irriteren door altijd op mijn oor te gaan zitten. Na een beetje geduld en wat klappen tegen mijn eigen oren kwam de vlieg eenmaal teveel terug. Een laatste tik en er was weer een slachtoffer gevallen op "de berg des doods". Nu konden we rustig verder ,voorlopig toch. Na een tijdje kwamen we aan de grot. Vermits ik nog altijd meer kilo's woog dan voor mijn vertrek uit Belgie,besloot ik maar niet mij door die smalle opening proberen te wringen. Stel u voor dat ik daar kwam vast te zitten,dan kwamen jullie niet meer recht van het lachen als ik dit nu zou schrijven.De vrouwen gingen dus alleen met de camera naar binnen. Wij zochten wat zo genaamde fossielen bijeen tot de vrouwen terug kwamen. Dan ging de tocht verder door de jungle. Over en onder lianen,steil naar boven en steil naar beneden. Onze stok,schoenen en mijn verband aan de knie deden wonderen. Het ging veel makelijker dan de eerste keer,maar dat is altijd zo met de tweede keer. Toen we de hel bereikt hadden moest ik na enkele meters passen. Mijn knie kon de uitdaging niet aan en omdat ik geen kuren wou doen gaf ik voor de laatste honderd meter de camera weer aan Noi. Ze was heel blij dat ik niet ging, maar ze had eerst niet door dat ik wilde dat ze de laatste meters voor mij zou afleggen om nog foto's te maken.Eerst wilde ze niet gaan,maar ik zei ,als jij niet gaat moet ik gaan, het is een belofte die ik moet nakomen inverband met de foto's. Ze had dus geen keuze als ze mij wilde sparen. En ze ging,toch een goei vrouwke dat ik heb he. Ze heeft er geen spijt van gehad want er was nog een grot en een ongelooflijk mooi uitzicht. Ze verdiend een pluimpje want ik heb de top niet gehaald,zij wel. De terug weg verliep goed en we eindigde ook goed en in een kraampje hebben we wat gegeten en wat frisdrank gedronken. Voor mij was deze dag op een na de beste van mijn reis. Hopelijk geloven jullie mij nu.Ik geef jullie nog de enige website die ik gevonden heb er staat ook een filmpje op. http://enews.mcot.net/clip.php?nid=3377
|