Het voorlopige einde!!
Beste mensen.
Vrijdag vertrekken we naarThailand.
Ik weet dat jullie verwachten dat ik hier vanaf vrijdag prettige verhalen zou schrijven.
Door omstandigheden zal dit helaas niet gaan.
De meeste onder jullie weten onder tussen wat er allemaal gebeurt is.
Dan komen er ook nog andere problemen bij die mijn reis niet prettig zal maken.
Dus jullie zullen waarschijnlijk nog enkele jaartjes moeten wachten voor er een vervolg aan deze blog gaat gebreid worden!
SORRY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
De volgende reis.
Wel mensen het is weer zo ver.
Op 25 november hopen we op te stijgen via Zaventem naar Londen en vandaar naar Bangkok.
Ik zeg hopen want bij Qantas,de maatschappij waarmee we hopen te vliegen, dreigen er wilde stakingen.
Ze staken omdat den hoge piet bij qantas een opslag krijgt van 2 miljoen dollar of 1,5 miljoen euro.
Langs den andere kant zouden er 17.000 banen bij Qantas binnen het jaar geschrapt worden.
Ze hebben dus wel een reden om den blok erop te leggen.
Als het tegen den 25ste maar opgelost is!
Dan is er nog de miserie van de waternood in Thailand!
Een derde van Thailand zou onder water staan.
Gelukkig is de plaats waar ik naartoe ga van die ramp grotendeels gespaard.
Maar ik zal daar wel geraken al is het met een grote omweg.
Misschien kan ik onderweg nog een krokodil vangen voor een nieuwe krokodillenleren jas.
Of een slang voor een nieuwe slangenleren broeksriem, maar dan moet het wel een grote slang zijn om rond mijn buikske te krijgen.
Dat buikske is een beetje aangegroeid sinds ik al een paar weken op verplichtte bezinning moest gaan.
Spijtig is dat deze bezinning al mijn hard gewerkte overuren kost.
Ik had deze overuurtjes liever tijdens mijn verlof opgedaan.
De kleine pagadders ginder staan ook al te popelen om ons terug te zien!
Hopelijk zijn niet alle mooie plaatskes onder water gelopen zodat we met die klein mannen toch nog een goede vakantie kunnen hebben.
Ik zal jullie net zoals de vorige keren proberen op de hoogte te houden van mijn belevenissen daar.
Hopelijk kan ik jullie mee laten genieten(hoop ik toch)van de verhalen en de foto's.
Tot binnen kort HOOP ik!!!!!!!!
Birma spoorweg.
De Dodenspoorlijn (Death Railway) of ook wel Birmaspoorweg is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar(Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd slechts 16 maanden later voltooid.
Dit ondanks de berekeningen van Japanse ingenieurs die dachten dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen.
Behalve ongeveer 16.000 westerse krijgsgevangenen stierven er ook ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische koelies bij de aanleg door het moeilijke gebied.
Dat wil zeggen dat er ongeveer om de vier meter iemand zijn leven heeft gegeven voor deze spoorlijn.
Deze spoorlijn is bij ons voornamelijk bekend van de film Brug over de rivier de Kwai.
Er gaat geen jaar voorbij zonder dat deze film op tv te zien is.
Tegenwoordig is de spoorlijn nog in gebruik tot aan Nam Tok in de provincie Kanchanaburi.
Wij hebben ongeveer 60km van deze spoorlijn met een boemeltreintje afgelegd.
En ik kan u zeggen dat het wel een belevenis was.
Niet alleen het mooie uitzicht maar ook hoe de treinen hier rijden.
Alle ramen staan open en men kan gewoon uit het raam gaan hangen op eigen risico.
De deuren van de trein blijven gewoon open staan.
Iets wat in Belgie nooit zou kunnen.
De spoorlijn volgt na de brug bij de stad Kanchanaburi voor een groot gedeelte de loop van Kwai Noi rivier.
Het verdwijnen van de spoorlijn is haast net zo onvoorstelbaar als destijds de aanleg.
In feite was het onmogelijk om de Birma-spoorweg aan te leggen.
Rivieren, rotspartijen, een ondoordringbaar oerwoud en een heftig tropisch klimaat vormden een natuurlijke samenzwering tegen dit grootste Japanse logistieke project uit de Tweede Wereldoorlog.
Toch was de aanleg zestig jaar geleden in volle gang.
In de zomer van 1942 had het Keizerlijke Japanse leger een internationaal legioen van meer dan een kwart miljoen slaven bijeengejaagd in het onbegaanbare grensgebied tussen Thailand en Birma (het tegenwoordige Myanmar).
Het waren geallieerde krijgsgevangenen, onder wie zeventienduizend militairen van het Koninlijk Nederlandsch Indisch Leger, en een enorme massa koelies.
Zij moesten een essentieel strategisch probleem oplossen: de bevoorrading van het Keizerlijke Leger in Birma.
In slechts zestien maanden werd een spoorlijn van 415 kilometer aangelegd die er in vredestijd nooit was gekomen.
Het kon alleen maar lukken door geen acht te slaan op mensenlevens.
De 116000 doden kwamen om door ondervoeding, tropische ziekten en Japanse wreedheden. Anderhalf jaar heeft de lijn gefunctioneerd.
Meteen na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 is het grootste deel van de rails weer opgebroken, en als sloopschroot verkocht.
In Thailand ligt nog zo'n honderddertig kilometer Birma-spoorlijn, waarover nu een populair toeristisch treintje tjoekt.
Niets herinnert meer aan het bloedige verleden van het project.
De brug over de River Kwai bestaat nog maar is wel een totaal andere dan in de beroemde film.
Een van de meest beruchte plekken langs de birmaspoorlijn was de 'Hellfire pass'.
De Hellfire Pass is een 1200 meter lange en 5 meter brede passage door een berg die onder erbarmelijke omstandigheden door krijgsgevangenen en dwangarbeiders is uitgehakt tijdens de aanleg van de birmaspoorweg.
Ik kreeg gewoon kippenvel met de gedachte dat er elke vier meter een dode viel.
Als een trein rijdt maakt hij dat speciaal geluid Kedeng Kedeng Kedeng Kedeng .
En elke Kedeng Kedeng zou een slachtoffer zijn.
?
?
?
Koning Bhumibol Adulyadej
Vijf december is een Nationale feestdag in Thailand.
Iedereen heeft een vrije dag en de Thai vieren dan de geboortedag van Zijne Koninklijke Hoogheid Koning Bhumibol Adulyadej de Grote.
Hij werd geboren op 5 december 1927 en is de zoon van prins Mahidol van Songkhla. Bhumibol is de negende Koning van de Chakri dynastie.
In 1946 werd hij tot Koning gekroond.
Inmiddels is hij niet alleen de langst regerende vorst in de geschiedenis van Thailand, maar ook de langst zittende vorst ter wereld.
Hij is ook de rijkste koning ter wereld met een bankboekje van 35 miljard dollar,en dit is geen schrijffout!
Op 5 december vieren de Thai de verjaardag van de Koning en het is dan tevens Vaderdag in Thailand.
Het is voor deThai het aangewezen moment om de Koning nog meer te eren dan zij normaal al doen.
Het is een dag die in het teken staat van het tonen van genegenheid en trouw aan de man die zij zo respecteren.
Er worden veel religieuze rituelen uitgevoerd.
Alle openbare gebouwen en huizen zijn versierd met vlaggen, slingers, lampjes en zijn portret. De hele Thaise natie bidt om Zijne Koninklijke Hoogheid te zegenen met een goede gezondheid, geluk en de kracht om zijn verantwoordelijke taak uit te voeren.
Het Koningshuis heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Thailand
Naast het Boeddhisme heeft de monarchie altijd een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Thailand.
Zo is Koning Mongkut de grondlegger van het hedendaagse Thailand en heeft hij een belangrijke rol gespeeld bij het verdedigen van Siams(nu Thailand) onafhankelijkheid.
Hierdoor bracht hij Thailand welvaart en voorspoed.
Koning Bhumibol Adulyadej is een directe afstammeling van Koning Mongkut.
De Koninklijke familie is prominent aanwezig in het Thaise straatbeeld
In alle openbare gebouwen en vrijwel alle huizen hangt een portret van de Koning en de Koningin.
De foto's hangen ook altijd hoger aan de muur dan de foto's van eigen familieleden.
Het Koningslied wordt ten gehore gebracht in bioscopen, radio en opTV zelfs tweemaal per dag.
Iedereen gaat dan staan en de Thai eren het Koningshuis.
In steden en dorpen zie je meterhoge foto's van de Koning, langs de weg en op drukke kruispunten.
De Koning staat ook afgebeeld op bankbiljetten en postzegels.
De bevolking van Thailand heeft diep respect voor Koning Bhumibol Adulyadej
Koning Bhumibol wordt gezien als de vader van de Thaise natie.
Maar ook als een symbool van de eenheid van het Thaise volk.
Het respect en de verering van de Koning is een belangrijk maatschappelijk fenomeen.
Dit heeft te maken met het feit dat hij altijd veel voor de Thaise bevolking heeft betekend.
De Koning heeft zich zijn hele leven ingespannen voor het welzijn van zijn volk.
Er zijn, dankzij zijn inspanningen, veel projecten in het leven geroepen met als doel om de arme bevolking te helpen.
Ook tijdens binnenlandse conflicten heeft zijn ingrijpen er voor gezorgd dat bloedvergieten werd voorkomen.
Maar nu de spanningen in Thailand in het rood staan, laat hij zich wonderwel niet zien of horen.
Iets wat velen aan het denken zet en bezighoud,ook ik heb zo mijn gedacht wat er aan de hand zou kunnen zijn met de koning der Thais.
Daarnaast is de Koning een overtuigd Boeddhist en heeft ook, net als vele Thaise mannen, een tijd als monnik in een klooster doorgebracht.
Thailand is politiek gezien een onstabiel land.
Regeringen komen en gaan en niet zelden plegen militairen een staatgreep.
De Thaise bevolking heeft weinig vertrouwen in de politiek die bol staat van corruptie, roddel en schandalen.
Ook hier is de Koning weer een stabiele macht die orde in de chaos kan scheppen.
De 81-jarige Koning Bhumibol Adulyadej is al op leeftijd en kampt al langere tijd met gezondheidsklachten.
De Thaise bevolking maar ook de vele expats in Thailand maken zich zorgen om de gezondheid van de Koning en vooral het moment dat hij zal komen te overlijden.
De kroonprins Vajiralongkorn heeft nauwelijks enig aanzien en is het middelpunt van roddel en achterklap.
De angst bestaat dat na een overlijden van de geliefde vorst het land, na een periode van diepe rouw, zal vervallen in politieke onrust.
Geruchten over zijn slechte gezondheid leidde al tot grote verliezen op de Thaise beurs.
De Thaise overheid doet er dan ook alles aan om dit soort geruchten de kop in te drukken en vooral steeds weer te benadrukken dat de Koning aan de beterende hand is.
Hier in het westen kennen wij vrijheid van meningsuiting.
In principe kunnen we iedereen bekritiseren zo ook het Koningshuis.
Hoe anders is het in Thailand.
Thailand heeft een sterk hiërarchische samenleving.
Iedereen kent zijn plaats en schikt zich in zijn rol.
Boeddha staat helemaal bovenaan die hiërarchie.
De Koning komt op een tweede plaats.
Zoals al eerder gezegd geniet Koning Bhumibol een groot respect en gezag.
Hoewel Thaise mensen erg tolerant zijn en nergens een punt van maken, is het bekritiseren van de Koning of zijn familie een zeer grove belediging.
Thai accepteren dat niet ook niet van toeristen.
Het is goed om als toerist een aantal regels in acht te nemen:
- Maak geen grappen over het Thaise Koningshuis.
- Ga geen discussie aan over dit onderwerp.
- Respecteer de cultuur en de daarbij behoren waarde en normen van de Thai.
- Ga respectvol om met alles waar een afbeelding van de Koning op staat.
Dus ook geld, foto's en dergelijke.
Om het belang hiervan nog maar eens duidelijk te maken, er staan hoge straffen op majesteitsschennis.
Volgens artikel 112 van de Thaise strafwet kan je in Thailand een gevangenisstraf van 3 tot 15 jaar krijgen als je de Koning beledigt.
Een voorbeeld van een dergelijke belediging is het verscheuren of verbranden van een bankbiljet met zijn beeltenis.
Ga ook niet met je voet op een bankbiljet staan, want dat is ook een zeer ernstige belediging.
Ik hoop uit gans mijn hart de Koning Bhumibol Adulyadej nog lang mag leven en zijn land uit de problemen van vandaag haalt.
Maar ik hou mijn hart vast!
Regen seizoen begonnen?
Als u op vakantie wil gaan naar Thailand,zoals ik, is het belangrijk om te weten dat Thailand drie seizoenen kent.
Eigenlijk is het net als in de meeste tropische landen: een droge periode, de regenperiode en een overgangsperiode.
De droge periode is van december tot en met februari en wordt gekenmerkt door hoge temperaturen en erg veel zon.
Het warmste gedeelte van Thailand is te vinden in de Centrale Laagvlakte.
Overdag wordt het hier gemiddeld 33 graden.
Let wel op ik spreek hier over gemiddelden.
Elders in het land is het gemiddeld zo'n 31 graden.
Dit is afhankelijk van de hoogte of de afstand tot zee waar zeewind voor verkoeling zorgt.
De warmste maand van het jaar is april,en welke maand zijn we nu?
Just april.
En welke vakantieganger kiest er dan voor om met deze hoge temperaturen naar Thailand te gaan waar de thermometer bijna ontploft?
Just den deze.
Op 27 april 1960 werd het in Uttaradit (in het noorden) 44,5 graden, maar dit soort temperaturen zijn uitzonderingen.
Maar hier in Bo Thai hebben we die temperatuur ook soms maar dan wel in de vlakke zon.
In de nacht is het gemiddeld zo'n 23 graden.
Op de eilanden voor de zuidkust is de nachttemperatuur hoger dan op het vastenland.
In de noordelijke bergen koelt het 's nachts af tot 19 graden.
En hebben ze hier winterkledij aan.
Lage temperaturen treden vooral op in december en januari.
Op een van mijn vorige tripjes naar hier in december, werd er een 20 tal km hier vandaan,het min° behaald en dit kwam hier uitgebreid op het journaal.
Dit was in Thailand al lang niet meer gebeurd.
Na de droge periode start het regenseizoen.
Zoals de naam als aangeeft laat deze periode zich kenmerken door veel korte, maar krachtige regenbuien die voornamelijk in de namiddag vallen.
Het regenseizoen begint in mei en duurt tot het einde van oktober.
De echte regenbuien beginnen in de meeste plaatsen pas in juli echt te vallen.
Maar gisteren was dat even anders.
Toen we onze dagelijkse bijsturing van ons lichaamsvocht gingen aanvullen.
We zaten op onze gebruikelijke plaats op ons gebruikelijk terrasje.
En we waren wat aan het zeveren over vanalles en nog meer,zagen we de bui hangen.
We discuteerden over dat het nu zou regenen of niet.
Zelfs de ervaren bevolking deed er aan mee.
De echte kenners dachten dat het allemaal met wat wind en donder en bliksem wel zou over waaien.
Een enkeling die er anders over dacht kreeg gelijk.
Ik ga geen naam noemen dat zou te veel eer voor deze persoon zijn,maar hij had wel gelijk.
De eerst druppels vielen en verdamten direct van zodra ze op de gloeide pek vielen.
Het bleef langzaam druppelen en enkele plaatselijke verbranding plaatsen van afval doofden uit.
Waarom weet ik niet maar ik moest aan mijn werk denken.
Verdoemme nog maar een maand hier zeg.
Maar swat.
Het druppelen was voorbij en het water viel met bakken uit de hemel.
Het leven viel hier op straat volledig stil.
Dachten we.
Er kwam en plaatselijke boer aangereden met enkele vrienden.
Ze moesten allemaal zaklampen hebben.
Ze gingen kikkers vangen.
Jan en ik keken elkaar aan van ,die zijn zot.
De mannen vertrokken met hun lampen in de gietende regen.
Maar al snel bleek dat ze wel eens gelijk konden hebben.
Het was amper een kwartiertje aan het regenen toen er volledig uit het niets enkele kikkers voor onze neus passeerde.
Het is echt wonderlijk dat deze beestjes weten dat het regenseizoen begonnen is.
De exemplaren die wij gezien hebben zullen de dag wel overleven.
Maar wat die mannen straks mee brengen zullen wij morgen avond op een bord als snack aangeboden krijgen.
Smakelijk en SCHOL!!
Overmorgen dus weer een kater, alhoewel ik liever een poesje zou hebben.
Een hondenleven!
Een gruwelijke handel in hondenhuiden in het noorden van Thailand kost iedere maand 30.000 honden het leven.
De honden worden in één van de vijf slachthuizen in Sakhon Nakon gevild (soms levend) waarna hun huiden worden doorverkocht.
Luxe-artikelen die gemaakt zijn met de Thaise hondenhuiden zijn al aangetroffen in grote winkelstraten in West-Europa met de vermelding « Echt Leder »
Het is in de E.U. niet verboden om hondenhuiden te importeren en te verkopen , maar de fabrikanten van portefeuilles , autozetels en lederen kledij geven liever niet toe dat ze hondenhuiden
gebruiken.
Het kon de consument wel eens shockeren ...Op het label wordt meestal gewag gemaakt van lam , geit , of een exotische diersoort.
Die dieren worden nu eenmaal gemakkelijker aanvaardt als 'leverancier' van dierenhuiden.
Hondenopkopers trekken van dorp naar dorp om er honden te kopen of gewoon van de straat te plukken.
Tientallen dieren worden er dagenlang zonder water en voedsel opeengeperst in kooien en naar één van de vijf slachthuizen gebracht.
Daar worden ze met een haak in de nek uit de kooi getrokken , bewusteloos geslagen , de keel overgesneden en gevild.
Dierenrechtenactivisten die de slachtingen incognito bijwoonden stelden vast dat sommige honden zelfs niet worden gedood en dus levend worden gevild.
De hondenhuiden worden per container naar Korea , Taiwan , Japan en China verscheept . Aan de lopende band worden ze verwerkt tot luxe-goederen die ook hun weg vinden naar de europese markt .
Zelfs in dierenwinkels werden restanten van Thaise hondenhuiden gevonden.
Ze werden er verwerkt in hondensnoepjes en kauwbeenderen .
Dus wij voederen onwetend onze huisdieren met de kadavers van hun Thaise soortgenoten.
Dit kunnen de 1.200.000 hondenliefhebbers en nog meer kattenbezitters toch niet toelaten.
De hondenhuidenhandel in Thailand kan omschreven worden als ¨big business¨ Hondenopkopers trekken van dorp tot dorp om honden op te kopen, ze gewoon van de straat ¨te plukken¨ of te stelen.
In het arme noorden van Thailand zouden de mensen op het platteland hun hond verkopen voor ± 10 bh of omruilen voor een plastieken kuip.
Vervolgens worden de honden in kooien (bovenop vrachtwagens) gezet om naar een hondenslachthuis gebracht te worden.
Deze rit kan enkele uren tot enkele dagen duren; de honden zitten met tientallen opeen gepakt in een kooi, in de verschroeiende zon zonder eten of drinken !
Vele honden zijn dan ook ziek of reeds (half)dood als ze in het slachthuis aankomen.
Met een haak worden de honden vervolgens één voor één uit de kooi gehaald en bewusteloos geslagen met een bamboestok.
Vervolgens worden ze de keel over gesneden en gevild.
Volgens verschillende rapporten worden veel honden LEVEND gevild, de slachters nemen de tijd niet om de dieren eerst te doden!
De hondenhuiden worden nadien per container naar Japan, Taiwan, .. en andere landen verscheept.
In juni vorig jaar heeft de toenmalige regering beslist (onder internationale druk en door het feit dat deze handel slechte publiciteit teweegbrengt voor Thailand ) om deze handel aan te pakken en zij heeft hiervoor korte- en lange termijn maatregelen aangekondigd.
Iinformatiecampagnes naar de lokale bevolking toe om de mensen te overtuigen geen huisdieren te mishandelen en te « consumeren » een striktere controle op de naleving van de bestaande wetten ,
hiermee worden de wetten m.b.t. de volksgezondheid bedoelt en zal men trachten de handel in hondenvlees te beperken.
DE PRIJS VAN HET LIJDEN
Op een Duitse veiling kostte het bont van één hond 9 dollar.
Ik ben een dierenvriend en telkens ik zo een auto door het dorp zie rijden, en het gehuil van die dieren hoor ,krijg ik een krop in mijn keel.
Pi Mai (nieuwjaar).
Volledige chaos hier nu?
Na de problemen in Bangkok,waar 21 doden vielen,begint nu het Thais nieuwjaar.
Songkran is het Thais nieuwjaar en begint op 13 april op in Thailand.
Het Thaise woord 'Songkran' komt uit het Sanskriet en betekent: 'verplaatsen' of 'van plaats veranderen'.
In dit geval verandert de zon haar positie.
Nu kan het regen seizoen begingen.
In de grote steden duurt het feest vaak drie dagen tot een week.
Hier lijkt het erop dat het langer gaat duren.
Ze zijn hier namelijk al een tijdje bezig.
In deze periode gaan de bewoners uit de grote steden terug naar hun eigen provincies om samen met hun families dit feest te beleven.
De moderne Songkran wordt ook wel 'het feest van het water' genoemd omdat gedurende de drie dagen iedereen elkaar nat wil gooien met water.
Langs de weg staan hele families met emmers water, tuinslangen en waterpistolen klaar om voorbijgangers nat te gooien.
Pick up trucks rijden langzaam rond, vol met mensen die in hun midden een groot watervat hebben.
Met bakjes gooien ze iedereen nat die ze maar tegenkomen.
Vaak hebben ze ergens een groot blok ijs opgehaald om het water ijskoud te maken.
Vooral mensen met paraplu's en nog droge mensen zijn het mikpunt.
Sommigen hebben bakjes met wit mentholpoeder vermengd met water bij zich om mensen vegen in hun gezicht te geven.
Tegenwoordig heeft men ook al andere kleurtjes gevonden om in het water te doen.
Als je zoiets over u krijgt zie je er echt niet uit!
Iedereen heeft veel lol en doordat het zo warm is, is het vele water een welkome verkoeling.
Maar de meeste toeristen vinden het wel fijn,maar niet voor lang.
Ik ben er zo een!
Alles drijft van het water.
Wanneer je iets bij hebt dat niet tegen water kan, portefeuille,camera en dergelijke, steek je dat best in een plastiekzak.
Vermits ik geen onderwater camera heb zal ik dat ook moeten doen.
En dan maar hopen dat je op het moment dat ik een foto maak geen koude douche krijg.
In de ochtend wassen de monniken de boeddhabeelden (om genoeg regen voor de rijstvelden af te smeken) en vaak worden kleine dieren uit hun kooi vrijgelaten.
Ook worden tijdens deze dagen de grootouders, oudere familieleden en leraren geëerd door de jongere generatie.
En ook hier zal ik niet aan ontsnappen.
Met de handpalmen tegen elkaar gieten de jongeren geparfumeerd water over de handen van de ouderen.
Ook de voeten worden plechtig gewassen.
In ruil hiervoor krijgen ze wensen voor goede gezondheid, een lang leven en welvaart.
Songkran staat in Thailand ook bekend als de 7 gevaarlijke dagen.
In de dagen rond Songkran vallen veel verkeersdoden en gewonden, voornamelijk door drankmisbruik.
In 2009 vielen er 373 doden, 4.332 gewonden bij totaal 3.977 ongelukken.
Meestal door bestuurders die dronken rijden.
Vooral motorfietsen zijn vaak bij ongelukken betrokken.
De regering probeert door onder andere politiecontroles het aantal ongelukken te laten dalen, maar ieder jaar stijgt het aantal.
Zeker nu bijna alle politie agenten in Bangkok zijn voor de betogingen daar.
Ik vrees dat het dit jaar nog erger zal zijn en hopelijk krijg ik geen echt ongeluk!
Dus ' sawa di Pi Mai' wat letterlijk 'gelukkig Nieuwjaar' betekent.
?
De Chat Trakan Waterval .
Onze buur man ,en tevens kozijn,moest naar de naaste provincie Phitsanulok.
Hij ging er zich laten inschrijven voor een cursus.
Hier zou hij dan leren hoe men het best met meststoffen voor rijst en andere gewassen omging.
Hij was zo vriendelijk ons uit te nodigen om mee te gaan.
Jan stelde zich weer kandidaat leverancier van de auto.
Wij zouden de benzine betalen.
Maar er kwam een haar in de rijstpap!
Jan moest dringend naar de ambassade in Bangkok.
Met de huidige trobbels hier was dit zeker geen plezier tripje voor hem.
Toen onze kozijn ,tijdens ons dagelijks drinkpartij,vernam dat Jan niet zou mee gaan was hij heel teleur gesteld.
Hij zag zijn gratis tripje naar Phitsanulok in het water vallen.
Ik heb hem dan maar gerust gesteld en ons dan maar aangeboden als super sponsor.
We werden beloond met een paar flessen bier gratis(dachten we).
Dus de volgende morgen met een houten kop om Vijf uur vertrokken.
Het was MAAR naar de volgende provincie maar we hebben er wel vier uur over gereden.
We zijn eerst naar de Chat Trakan Waterval in de buurt van Phitsanulok geweest.
Deze is gelegen in een 58.750 hectare groot nationaal park.
De inkom was voor de Thaise mensen 40Bhat en voormij 200 Bhat.
Ik heb het er altijd moeilijk mee met deze prijs verschillen.
Als men dit in Belgie moest doen, en de niet belgen vijf keer meer laten betalen ,zou de regering waarschijnlijk vallen.
Maar ok ik was weer eens weg en er werd ons een spectaculaire waterval voorgeschoteld.
Voor we onze tocht begonnen werd eerst de innerlijke mens wat versterkt .
Onderweg hadden we kip en eieren gekocht en van thuis was er rijst en vlees mee gegaan.
Ik hield het bij een beetje kip en twee eitjes.
Nu konden we vertrekken.
De Chat Trakan Waterval is een waterval in zeven etages.
De zevende en hoogste etage bevind zich op 300meter hoogte.
Het pad er naar toe was 3100 meter lang.
En stijl en gevaarlijk en dat op open schoenen!
Gelukkig was het in zes stops.
De klim van de eerste naar de tweede was de langste en de moeilijkste.
Als we bij de tweede aankwamen waren ze teleur gesteld dat er meer water van ons gezicht liep dan van de waterval.
Ik had dat wel verwacht.
We zitten nu in de droogste tijd van het jaar.
Normaal is dit een van de mooiste watervallen van Thailand maar geen water geen waterval.
Nu wilde gewoon terug gaan.
Maar dan zonder den deze.
Ik heb geen vier uur in de auto gezeten om na een halfuur al terug te vertrekken!
Dus ik zette de tocht verder naar het derde etage.
Toen ik omkeek werd ik toch gevolgd door de andere.
Hun goesting hing aan een klein draadje.
Ik liep een tijdje alleen voorop tot het echte klimwerk weer begon.
Dan werd ik ingehaald door de twee mannelijke medeklimmers.
Ze hadden er plezier in om mij voorbij te steken.
Toen ik hen erop wees dat zij 50 kilo minder wogen dan ik ,en ze maar eens een zak cement mee naar boven moesten sleuren,begrepen ze wel dat ik aan een goede prestatie bezig was.
Ik was goed bezig tot ik buik krampen kreeg.
Opeens zag ik het niet meer zitten want buikkrampen en klimwerk!
Toen we op de derde etage aankwamen was er tot mijn groot genoegen een wc.
Ik was HEEEL blij dat de binnenkant van mijn broek proper gebleven was.
Na mijn verluchting ging ik naar de waterval mijn de andere met veel plezier zich aan het verfrissen waren.
Nu waren ze toch blij dat ze mij gevolgd hadden.
Zo hebben we de volgende etages ook gedaan maar daar was bijna helemaal geen water te zien.
De afdaling was nog het moeilijkst met mijn kapotte knie.
Maar ik heb het overleefd.
Het spijtige aan deze hele tocht is dat ik geen fotos van vogels,vlinders,skinks,libellen,muggen,kevers en andere dieren heb kunnen maken.
Telkens ik ze op de lens had waren ze weeral weg.
Die weten echt niet van de warmte hier +- 40°.
Daarna zijn we nog enkele tempels gaan bezoeken.
Noi heeft hier weer haar goden kunnen aanbidden.
Wat Phrasi Ratana Mahathat is een van bekenste tempels in Thailand.
Ik heb er vroeger nog geweest maar nu is het niet plezant meer.
Honderden kraampjes waar vanalles en nog wat te krijgen is.
30 loterij kraampjes op een rij.
Dit is overdreven en niet mooi meer.