Plum mango.
Plum mango of Mangopruim.
Een boompje(3 meter hoog) in mijn tuin heeft nu heel lekkere vruchten.
Ik zeg nu nog maar boompje want deze Plum mango boom kan wel 25 meter hoog worden maar als ik dat nog ga meemaken weet ik niet.
De Plum mango of Mangopruim is een heel zure vrucht met mangosmaak.
Ook de bladeren zijn eetbaar en worden gebruikt in salades en gerechten.
Het plezante van deze in mijnen hof te hebben is gewoon naar de boom gaan vruchtje plukken afkuisen aan mijn T-shirt en eten maar.
Verser kan niet en lekkerder dan de pruimen uit het belgenlandje.
O ja in Thailand noemen ze dit vruchtje de mayong chit, maar naar dat tweede woordje smaak deze gelukkig niet.
Een paar boompjes laten om zagen.
Een paar boompjes laten om zagen.
Ik heb in de tuin een 15 tal betelpalmen staan daar heb ik eens goed in laten uit dunnen.
Er zijn er 9 omgelegd, omdat zoals je kan zien op de video, ze op een paar centimeters van de luifels kwamen.
Dit werkje werd in een supersnel tempo gedaan door de man met de boomzaag.
Het opruimen door mij heeft VEEL langer geduurd.
De man had niet veel tijd dus kon hij de stammen niet in blokken zagen.
Ik had gelukkig een handzaag en ik heb het jobke dan maar zelf afgemaakt.
Het ergste was nog de blokken naar achter in de tuin te sleuren zo een 75 meter verder.
Maar het is me gelukt met heel veel zweet maar gelukkig zonder tranen.
Ik zal nog wat info geven over de betelpalm en de betelnoot.
De betelpalm is een zeer snel groeiende palm die 15 meter hoog kan worden.
De stam zelf is voor zo een hoge boom niet zo dik.
De bladeren zijn zo’n 2 meter lang.
De bloemen zijn klein, lichtgeel en zitten in fijn vertakte bloeiwijzen, die er uit de verte als poederkwasten uitzien.
De bloeiwijzen en later de vruchttrossen zitten hoog aan de stam aangehecht, vlak onder de gladde, groene bladschedenbundel.
De vruchten zijn geel tot oranje, rond tot eivormig en tot 6 cm groot.
En daar is het nu om te doen deze vruchten, betelnoten genaamd is, was, hier een genotsmiddel zoals vroeger bij ons de pruimtabak.
Ik heb het mijn schoonmoeder nog weten te gebruiken maar sinds ik nu hier ben heb ik nog geen enkele betelnoot gebruiker gezien.
Maar de betelnoot is eigenlijk een steenvrucht en geen noot.
Een ander voorbeeld van een noot die geen noot is de kokosnoot.
Deze noten zijn eigenlijk de zaden van de boom.
De harde betelnoot is ongeveer zo groot als een kippenei.
De noot heeft een bittere smaak en is rood van kleur.
Het is al eeuwen geliefd om zijn opwekkende werking.
Hier in de Oosterse landen wordt de onrijpe noot veel gekauwd.
De noot wordt in kleine brokjes gehakt en in een vijzel fijn gestompt.
Er worden ook kalk, tabak en kruiden aan toegevoegd, en ieder heeft zijn eigen recept.
Er ontstaat bij menging een rode pasta die bij het kauwen het speeksel vuurrood kleurt.
Deze pasta kon men ook op de markt kopen samen met de tabak die hier in grote zakken ligt uitgestald.
Daarna wordt het ingepakt in een stuk betelblad.
Bij gebruik verkleuren de tanden rood.
Ik vond dit een vies zicht.
Na het kauwen worden de dan smakeloos geworden resten uitgespuugd.
En dit vind ik nog een viezer zicht.
Ze hebben een klein emmertje bij met een plastiekzakje in en daar proberen ze dan in te mikken, wat meestal maar gedeeltelijk lukt.
Hier en daar ziet men rode vlekken op de grond van deze lekkernij.
En het gaat er zelfs met javel niet af dus kunt ge u voorstellen hoe hun tanden en darmen eruitzien maar over de wc resten weet ik niets.
Vroeger werd er veel meer op deze lekkernij gekauwd maar dit is gelukkig aan het verminderen.
Meestal doen de oude mensen dat.
Het is een heel ritueel het klaar maken van deze pasta.
Ik herinner mij dat mijn schoonmoeder vroeger thuis vertrok om samen met andere deze rituelen te volgen.
Later op de dag kwam ze dan goed beneveld thuis want de mond werd daarna schoongespoeld met de plaatselijke sterke drank van eigen makelij.
Ik hoop zolang ik leef mijn vrouw deze noten gewoon laat liggen, daarna doet ze maar wat ze wil.
Het zal toch niet waar zijn zeker!
Het zal toch niet waar zijn zeker!
Juist vandaag een maand hier.
Het enige dat ik gedaan heb hier is in den hof werken tot bleinen toe.
Niet moeilijk die bleinen de eerste week heb ik alles met de blote handen gedaan wegens geen gereedschap.
Daarna tijdens de wekelijkse winkeldag toch een paar handschoenen een snoeischaar en een kleine zaag aan kunnen schaffen.
Ge begrijp wel dat dit een beetje sneller en makkelijker werkt.
Maar op zo een lap onkruidjungle zie je het werk niet vooruitgaan.
Noi stelde voor om iemand mee te laten werken in de tuin.
Maar niemand wilde me komen helpen zelf niet tegen betaling.
Zo was er de broer van Noi die zou komen helpen voor een week maar toen het zover was liet hij het afweten zonder reden te geven.
Geen ramp Billy, een zoon van de zus van Noi die nog in zijn jeugdjaren in Belgie heeft gewoond en Nederlands spreekt, kwam een van de eerste dagen ook eens lang.
Juist op die dag waren we bezig met het repareren van een lekke watertank.
Billy stelde zelf voor om sanderrendaags te komen helpen.
De dagen later hebben we Billy niet meer gezien.
Ik laat me niet kennen en WERK (ja echt) 5a6 uren per dag verder in deze tropische temperatuur.
Noi wilde dat ik niet zo lang in de zon zat te knoeften en kwam weer met een voorstel.
Een tante, die recht over ons woont, kon komen helpen.
Ik was er niet zo voor want ze heeft al een leeftijd boven de 70.
Maar ja kom ze wil ook wat bijverdienen dacht ik.
Tot de dag dat ik dit schrijf heeft ze nog niet komen helpen.
Dus het spreekwoord, het zijn zotten die werke, zal dan wel kloppen zeker.
Oke ik blijf zot zijn en werk gewoon verder alle dagen zelfs toen ik mijne voet goed heb zeer gedaan.
Onder een hoop dorre bladeren lag een kei en ik met mijn volle, nu wat minder gewicht, op dieje steen en mijn voet omgeslagen.
En toch verder knoefte!
Er komt goed wat zicht in het werk nu ik denk nog een weekje en dan kan ik wat minderen met werken.
Nu gisteren werd ik erg verrast.
Ik was op ons bergje het onkruid tussen de rotsen aan het weg halen.
Ook het zand en ander afval en kleine steentjes deed ik weg.
Opeens zag ik iets tussen de rotsen wat mij min of meer bekend voor kwam.
Ik kreeg kiekevlees op mijn hele lijf.
Nee dat kan toch niet dit zou straf zijn.
Maar het kan echt wel want onze provincie Phetchabun staat bekend om deze vondsten.
Ik denk dat ik misschien een overblijfsel van een dinosaurus heb gevonden.
En 140km verder hier in de provincie zijn er pootafdrukken van dinosauriers gevonden in het nationaal park Nam Nao.
Er waren sporen van poten met scherpe nagels gevonden, die kenmerkend zijn voor vleesetende dinosaurussen, deze liepen voornamelijk op hun twee achterpoten.
De lengte van die poten is 76cm en zouden van een archosaurier zijn die 230 miloenjaar hier leefde.
Vanuit de archosaurier zouden de krokodilen en de vogels afstammen volgens Wikipedia dan.
En ja waarom zou het niet kunnen in die 230 miljoen jaar.
Dus na al die miljoenen jaren in mijnen hof?
Ik naar binnen en tegen Noi gezegd wat ik misschien gevonden had.
Ze wilde mij niet geloven.
Komaan we gaan kijken, en na wat treuzelen ging ze toch meekijken.
Ze was ook helemaal aangedaan en wilde direct naar de burgermeesteres van ons dorp gaan die is trouwens een nicht van Noi is.
Daar was ik tegen, stel u voor dat deze echt is, wat gaat er dan gebeuren met ons huis?
We gaan er een nachtje overslapen en daarna zien wat we gaan doen.
Wel ik heb echt niet geslapen en ben zelfs in den pikkedonker nog eens gaan kijken met het lampke van mijn GSM.
Ge kunt niet geloven wat een gevoel het geeft om naar iets te kijken en te voelen aan iets dat na miljoenen jaren misschien voor de eerste keer aangeraakt wordt en dan nog door mij.
Bangelijk gevoel!!!!
Nu alleen maniok aanlevering op de zaak.
Nu alleen maniok aanlevering op de zaak.
Het is nu stilletjes op de zaak er wordt alleen maniok aangeleverd.
Het seizoen voor de maisoogst begint over twee a drie maanden pas.
Omdat de maniok een plant is die op zeer arme gronden kan groeien en goed tegen de droogte kan, wordt deze plant hier veel gekweekt.
Ook kan men de wortels het hele jaar door oogsten.
Thailand is op de wereldschaal het land dat het op een na meeste maniok kweekt namelijk 31.678.017 ton.
Ook heeft de plant weinig last van insectenplagen alleen de wolluis durft al eens voor problemen zorgen.
Dit is dus een ideale plant voor de Thaise boeren.
De plant heeft heel veel zetmeel en is zeer voedzaam.
Maar de plant is ook giftig het bevat waterstofcyanide ofte wel blauwzuur.
Dus deze moet eerst verwijderd worden uit de wortels.
Ze moeten eerst gemalen, gespoeld, gekookt, gefermenteerd en of gedroogd worden.
Soms worden ze bij ons gemalen en in de zon gedroogd, maar dan moet het weer hiervoor heel geschikt zijn want met wat tegenslag moet men alles weggooien.
Want zo gauw de wortels van de moederplant los komen begint er een chemische verandering.
De oogst moet daarom binnen twee dagen worden verwerkt.
En als men weet dat een pick-up vullen met drie personen een hele dag duurt dan kan er niet gedroogd worden bij temperaturen van maar 30°/35°.
Men heeft minstens 45° nodig dus dat gaat binnenkort wel gaan lukken denk ik.
Bij het oogsten gaat men als volgt te werk.
Men kapt de struik, die 3 meter hoog kan worden, ongeveer 60cm boven de grond af.
Dan worden er ook ineens bruikbare stekken bewaard om vervolgens na de oogst deze terug te planten.
Als de stekken en de struiken gekapt zijn de begint het zware werk.
De rest van de plant moet uit de grond getrokken worden met zo weinig mogelijk schade aan de wortels.
Dat is een dag taak voor drie man om een pick-up te vullen.
Dan komen ze naar ons worden gewogen en gelost, morgen de spectaculaire beelden te zien, en er wordt cash uitbetaald als ze dit willen.
Zo gauw er een volle vrachtwagen met aanhanger maniok geleverd is wordt deze door ons naar de fabriek gebracht.
Jp en Noi
Ons huis beschermen tegen de gee......
Vandaag was het weer zover.
Elke keer als we naar hier komen doet mijn vrouw een ritueel om de geesten goed te stemmen.
Het is bijna afgezaagd maar ik heb voorlopig niets te vertellen dan weer die phies.
Het is zo dat in het alledaags leven van de Thaise bevolking geesten een belangrijke rol spelen.
De schrik ziet er diep in en dus moeten die goed gestemd worden.
Dus er zullen vandaag offers gegeven worden.
Toen wij begonnen zijn met bouwen van ons huisje, ongeveer 25 jaar geleden, hebben wij ook zo een geeste huisje laten zetten.
Dat was om de geesten, die op het land aanwezig waren, toch iets hadden om verder in te leven(?).
Maar je mag dat zomaar niet overal zetten en daarom moet er een speciale monnik komen die in de sterren kan lezen waar het huisje precies moet staan.
Maar na enkele jaren moesten wij een oprit aanleggen om ons huis te kunnen bereiken maar dat geesten huisje stond in de weg.
Wij gewoon terug naar die monnik en die komt graag tegen een vergoeding een andere plaats voor de twee geesten huisjes bepalen.
Ja twee deze keer want de geesten die in het oude huisje woonden moesten naar het wat hogere huisje, omdat deze dus al langer daar waren en wat hoger in rang waren.
Het tweede is voor de nieuwe geesten, dus ieder zijn plaats.
Maar nu terug in het heden.
De huisjes hebben hun beste tijd al achter de rug en zijn niet zo fris meer,maar ze zullen het ermee moeten doen.
Mijn zware job is alle bladeren van de oprit vegen en daarna de twee huisjes ontdoen van vuil en ctra.
Als alles eventjes proper is, want het regent hier blaren nu de droogte is begonnen, kunnen we twee tafels weg zetten om de offers op te zetten.
Meestal is dit veel fruit, limonade, rijst, sigaretten, water, whisky, wierook, kaarsen, 2kippen en 2 gekookte varkens koppen.
Hiermee zouden ze het moeten doen.
In de tuin komen ook twee tafels met allerlei op.
Om 9 uur begonnen ze te bidden want 9 is een geluksnummer.
Na een half uurtje zat het bidden erop en mocht alles weer weggenomen worden want ze kwamen toch niet(gelukkig).
De gekookte varkenskoppen werden ontdaan van vlees, oren, neus, tong en inbegrepen de hersens, tot er niets dan bot over was.
Het bot was voor de honden en de rest voor ons.
Lekkere varkensoren met wat pikantesaus en een whisky erbij niet slecht voor sommigen.
Ik moet wel zeggen aan de hersens ben ik niet aan geweest ik denk dat ik er al genoeg heb, nu hopen dat mijn neus en oren niet gaan groeien.
Maar ik vraag me wel af voor wie ze dat nu echt geofferd hebben.(voor mij zekers)
JP en Noi.
De geest is terug en ik ben er heel blij mee.
Toen we vroeger naar hier kwamen hadden we een pracht van een huisdier.
Het beestje maak een geluid dat duidelijk herkenbaar is.
Dat geluid is te horen tot op 100 meter van zijn huis en daarom ook niet geliefd voor mensen die niet goed kunnen slapen, maar ik vind het gewoon zalig dat geroep en ik lig er niet wakker van.
Nu ons huis al 2 jaar niet bewoond is geweest was deze niet meer aanwezig want ik hoorde hem niet meer.
Ik hoorde er wel roepen bij de buren links, en rechts, zou hij het zijn???
Juist op de zevende dag van ons verblijf hier gaf mijn vrouw een feestje voor onze kleinkinderen, met de ouders erbij natuurlijk,
en dit omdat we onze 7 dagen zelfquarantaine er hadden opzitten.
Links en rechts waren de beestjes weer naar de vrouwtjes aan het roepen.
En dan ineens schuin boven mijn hoofd het geluid van mijn lievelingsbeest, prachtig ik kreeg er gewoon kiekevlees van zo blij was ik.
Ik kreeg hem niet te zien maar hij was er dus wel.
Of het dezelfde van vroeger is weet ik niet, maar het zou zeker kunnen omdat ze wel 15 jaar oud kunnen worden.
Vroeger hebben we hem wel dikwijls gezien vooral juist onder de nok van ons dak waar hij een kier had gevonden om zo op de loer te liggen om insecten te verorberen.
Ook in de badkamer zat hij wel eens achter de spiegel (maar dat kan ook zijn vrouwtje geweest zijn) niet beseffend dat zijn staart groter was dan de spiegel.
Hier in Thailand wordt hij gezien als een brenger van geluk en vruchtbaarheid.
Geluk kan ik nog wel gebruiken maar laat de vruchtbaarheid voor mij maar achterwege.
Volgens de Thaise volkswijsheid zou men bij het kopen van een huis de eerste nacht zijn heel herkenbaar geluid moeten horen als teken van geluk, als men hem niet hoort zou men beter het huis verkopen.
Vroeger,60 jaar geleden, werd het beestje hier ook gegeten volgens mijn vrouw, want zij heeft het moeten eten omdat ze te dun was, en nu niet meer dus het werkt, zijn vlees zou ook een goede medicatie zijn tegen allerlei kwalen.
In Filipijnen is het beestje nu beschermd door een wet.
Deze wet verbiedt het bezitten, vangen en doden van de dieren.
Bij overtreding kan een geldboete van 7000 dollar of een gevangenisstraf van maximaal 4 jaar worden opgelegd.
Dus voor mij is dat beestje 7000 dollar waard.
Veel geld voor een geest.
In Thailand maakte men de kinderen bang van dit beestje, dat toch zo een 40 cm groot kan worden, omdat hij in het nauw zit toch stevig kan bijten.
Het heeft naargelang zijn lichaam toch een grote kop met sterke kaakspieren en kleine scherpe tanden.
Als hij iets beet heeft zal hij niet gauw meer loslaten, en het diertje los maken zal niet lukken zonder het te Kwetsen.
Ook zal beet zeker een wonde achterlaten met een groot risico op wondinfectie.
Daarom zegt men tegen de kinderen, pas op voor de phi, wat geest in Thailand wil zeggen.
O ja bijna vergeten het gaat hierover een van de grootst gekko’s die er zijn je weet wel die beestjes die op de muren en over het plafond lopen.
Ik probeer nog een foto te maken maar dat zal niet simpel worden.
Zo tot de volgende en lig maar niet wakker van de geest ik doe dat ook niet.
JP en Noi
Feestje van familie en geburen voor ons.
Ok we zitten hier nu 3 dagen in ons huisje in huis quarantaine.
Micha heeft onder tussen al veel meer hond geweest dan de vorige jaren.
Ze begint al op een Thaise hond te lijken.
We hebben haar laten loslopen maar we hielden er wel toezicht op dat er geen andere honden in de buurt waren.
De broer van Noi, Lek, die ons van Bangkok naar Bo thai heeft gebracht en dus ook op afzondering moet, ging zoals iedere Thai doet op zoek naar eetbare dingen in onze tuin.
Daar moet je niet ver naar zoeken hier.
Alhoewel het nog geen fruit seizoen is valt er wel wat te plukken en te graven naar fruit en groenten.
Kokosnoten, papaja’s, jackfruit zijn al beschikbaar voor gebruik.
Terwijl ik wat afval van de vorige overstroming opruimde heeft Lek citroengras gevonden in de beek die lang ons huis loopt.
Micha had hem gevolgd en had niet beter gevonden dan, waarschijnlijk voor het eerst in haar leven, een modderbad te nemen.
De modder op zich vind ik niet zo erg maar de stank ervan wel.
Micha vond niet dat ze iets fout had gedaan maar er waren er anderen die er anders over dachten.
Noi was in alle staten zeker nu Micha naar binnen wilde en ik kon nog snel ingrijpen om dit te verhinderen.
Toch kon je DUIDELIJK de sporen zien welke weg ze had afgelegd tot aan de deur.
Ik heb me dan ook maar weer opgeofferd om alles op te kuisen te beginnen met de modderduiker.
Gelukkig hebben we een goede buitendouche die dit probleem wel aankan.
Ik kon kiezen tussen twee douchegels die met, bosbessen-kiwi-appel-koffie-aardbeien geur of die met, braambessen-frambozen-kersen-aardbeien geur, wie bedenkt zoiets eigenlijk?
Ik heb die zonder koffie genomen want die had ik al een paar tassen op.
Ik heb mij ook in mijnen pure gezet en ben samen met haar lekker gaan douchen en hoopte dat ik daarna geen last zou hebben van de fruitvliegen hier..
Het was de eerste keer van mijn leven dat ik met het vrouwelijk geslacht samen had gedoucht.
Maar kom mij vrouw vond het goed, gelukkig.
Ook een pak van mijn hard was dat Noi en Lek het terras al hadden ontmodderd.
Na een paar uur had ik ook door dat het nog geen fruitvliegen seizoen was.
Tegen de avond had de familie, die hier in de directe omgeving woonde, er niet beter op gevonden om een feestje voor ons te geven.
De Thai zijn zoals de Belgen geslepen in organiseren van een plots feestje.
De gracht die naast ons huis loop passeert ook de tuin van de familieburen die recht over ons wonen.
Dus hadden ze er niets beter op gevonden om langs de gracht aan wederzijden tafel en stoelen te zetten, prachtig bedacht.
Ieder maakte wat eten en de familie ging naar de winkel als dat nodig was.
Het probleem was dat we telkens naar de poort moesten lopen om eten en drinken uit te wisselen.
Toen kwam er iemand op het idee om een luchtbrug aan te leggen, prachtig bedacht.
Aan iedere kant werd een touw aan een boom gebonden met een mandje aan dat ze van de ene naar de andere kant kon getrokken worden, prachtig bedacht.
Maar ook voor het probleem om elkaar te verstaan over die afstand kwam er een oplossing.
Iemand ging een megafoon halen, prachtig bedacht.
Maar de 1 megafoon is niet voldoende als naar twee kanten moet communiceren.
Ok ik weet iemand die een karaoke installatie heeft dus, prachtig bedacht.
Het feestje begon los te lopen en nog veel meer vrienden en familie kwamen op dagen, de tamtam heeft zijn werk weer gedaan.
Toen er per ongeluk een kip voorbij kwam zei een van de aanwezigen, wat doet mijn kip hier die weet dat wij honger hebben dus……
Kip gevangen en den BBQ op, prachtig bedacht.
Bleek dat de kip al redelijk wat ouderdom had en redelijk taai was.
De oplossing, Micha, prachtig bedacht van mij.
De andere geburen die onlangs het lawaai niet leken door te hebben dat wij een feestje hadden, besliste om hun groen afval aangelengd mijn plastiek, te verbranden.
Dan heb ik even een break genomen dit brandje als uitvlucht wat in mijn kopke was het bier aan het overheersen.
FFFFkes in slaap gevallen maar een tijd later werd ik wakker gekeeld, ze hadden de volumeknop van de karaoke ontdekt.
Nog eens gaan kijken en nog 1 paar leo’s van 62cl geledigd.
De verdoving was niet genoeg en ik kon het gekrijs niet meer aanhoren ben dan maar gaan proberen te slapen, prachtig bedacht.
S ’Morgens kleine mannelijke kat in mijn kop maar toch een paar honderd vierkante meter bladeren gaan opkeren, da was geen prachtig gedacht.
Dees hier dan maar neer geschreven.
Fotos en filmkes op mijne Fb https://www.facebook.com/jps.schellekens
Tot de volgende
JP en Noi(die ligt nog te ronken)
Eindelijk gelukt!
Eindelijk gelukt.
Na al het papierwerk en de nodige testen voor ons en onze hond Micha zijn we op donderdag 30 december eindelijk kunnen vertrekken naar Thailand.
Op de luchthaven was het aan de incheckbalie HEEL druk.(Thai airways)
Wij hadden gelukkig alle papieren die nodig waren en dat waren er echt veel en alleen voor Micha was het nog veel meerderder.
Voor Micha moesten we na het inchecken nog gaan afrekenen om haar in het ruim(het ging niet anders) mee te kunnen nemen.
De prijs was niet goed koop 398 eurokes enkele reis.
Als je weet dat wij 475 euro heen en terug hebben betaald en ik ruim boven de 120kilo weeg(voorlopig) en Micha met kooi en al 13,5 kilo.
Dat betekend dat ik zonde bagage ,+- 40 kilo, nog geen 2 euro per kilo betaal, zonder bagage, en Micha met kooi en al 30,5 euro de kilo.
Maar swat graag gedaan voor mijn beste vriendin.
Het beestje staat een lange en stress volle reis van meer dan 15 uur in een kooi te wachten.
Het was best wel moeilijk om Micha aan de balie voor speciale bagage achter te laten.
Maar het kon niet anders.
Nu stond ons ook nog vele uren in het vliegtuig te wachten.
Natuurlijk werd ik nu ook weer onderworpen aan een grondige fouilleerbeurt en niet door een vrouw.
Ook mijn laptop kreeg een testje op allerlei drugs met een uitstrijkje.
Alles negatief dus positief voor mij.
Het instappen op het vliegtuig ging heel vlot maar toch nog met nog eens een heel uitgebreide controle op de documenten.
Op het vliegtuig hadden we dan ook weer geluk dat de passagier, die bij ons op een rij van 3 stoelen moest plaats nemen, niet in orde was met zijn papieren en niet mee mocht.
Dus Noi kon gaan liggen na het opstijgen.
Maar al snel kwam men al rond met nog meer papieren om in te vullen een T.M.6 document en een document om goed keuring te geven voor 2pcr testen enz.
Ik ben er direct aan begonnen en na een half uurtje was ik er klaar mee.
Diegenen die het niet deden hebben het zich daarna beklaagt.
Zij die dachten Engels te kunnen kwamen nu toch ook wat te kort want later zag je ze bezig tegen elkaar,wat is dit wat bedoelen ze hier mee???
Maar ja Thaise documenten in het Engels is ni simpel.
Maar ik was er vanaf alleen bleek later dat er dit was in te vullen, NO……./2021 en ik vulde in,
NO 31.12:2021.
En het moest, NO52F/2021 zijn, ik ben eens curieus wat jullie zouden geschreven hebben?
Voor de rest was de service aan boord zoals altijd goed.
Het eten voor mij ok maar er zijn mensen die denken dat ze in een restaurant met vleugels zitten.
Verder een rustige vlucht gehad maar wel zonder een oogje te slapen.(twee ook ni)
Na de landing begint de miserie weer van ikke moet er eerst uit want….
Maar na een wandelingetje in de luchthaven waar we voorbij gespurt werden door tientallen stresskiekens, kwamen we aan een lange rij plastiekenstoeltjes waar we allemaal met 1,5 meter ertussen moesten gaan zitten.
Er liepen enkele medewerkers van de luchthaven rond die probeerde uit te leggen welke papieren we moesten klaar houden en dan kwam de volgende kijken of je deze had anders mocht je verder zoeken, maar ik(wij) mocht al snel gaan aanschuiven voor de uitgebreide controle van deze papieren.
Dit duurde wat langer maar we geraakten er toch door.
Sommige anderen niet maar waarom weet ik ook niet ze moesten terug naar de stoelen.
Ik ga het nu wat kort houden maar ik heb zeker 10 keer alles terug moeten boven halen voor de volgende controles.
Your pasport sir, Your documets sir, your Thailandpass sir, enz…
Uiteindelijk bij de immigratie officier geraakt voor de nodige stempels in mijn paspoort vingerafdrukken genomen en foto laten nemen en alles ok.(ja daar verschieten jullie van he)
Nu naar de bagage banden waar ik al van ver zag dat onze valiezen er al bij waren.
Dan het belangrijkste nog Micha gaan afhalen.
Eerst even van jut naar jaar gestuurd en nog een paar keer toen opeens een hond hoorde janken en ja zij was het ocharme.
We mochten ze er nog niet uithalen eer we de nodige papieren en stempels hadden dit was een echte marteling voor haar en ons en huilen dat ze deed.
Ze zat bijna 16 uur vast in haar kooi.
Toen ik een mes vroeg om de extra colsonbandjes door te snijden om ze te verlossen van de leed moesten we natuurlijk eerst nog betalen.
Zo gauw ze hun centen hadden moesten natuurlijk ook weer papieren ingevuld worden.
Na dit kwam het bevrijdende mes tevoorschijn.
Wij blij en Micha blij,die nog het meest.
Maar haar kooi na zoveel UREN stress en alleen zijn man man man.
HELEMAAL proper ze had niet geplast of gekakt wat een prestatie onder deze omstandigheden.
Hoedje af voor haar.
Maar haar problemen begon al snel terug opnieuw want wij moesten naar een hotel tot we nog eens een negatieve pcr test konden afleggen.
De broer van Noi kwam Micha afhalen want ze mocht niet mee in het hotel.
Wij de taxi genomen met een marsmannetje als chauffeur.
In het hotel aangekomen eerst nog eens in onze neus laten zitten en dan naar de kamer tot onze test ok is.
En ze is ok, maar we blijven met oud op nieuw in onze hotelkamer om intiem te vieren.
Het zal hier buiten zeker gaan knallen ik heb weer medelijden met de beestjes.
Hier hou ik het erbij want het aftellen is hier al begonnen.
Onder tussen gebeld naar de oppas van Micha en ze doet het er heel goed naar gelang de omstandigheden.
Salu tot de volgende
jp en Noi